 |
|
cały dzień oczekuję momentu, kiedy mogę zamknąć oczy, prymitywnie drżąc powiekami z obawy, że nie uda mi się przypomnieć rysów Twojej twarzy. marzę. marzę bez nadziei, ale z uśmiechem, że mogę Cię mieć chociaż w takiej postaci. zasypiam, starając się przypomnieć Twój zapach. kurczowo ściskając poduszkę prawie potrafię oszukać samą siebie, że przytulam właśnie Ciebie, że czuję Twoje kości miednicze, uwierające mnie w tył pleców. później najgorszy moment, budzę się, gwałtownie siadając na łóżku. po mojej koszuli ciekną strużkiem łzy. podnoszę powieki, wiedząc że znowu uciekłeś. spoglądam przez okno, siadając na parapecie. nie. najpierw odsuwam znicze, które mam przygotowane każdego dnia, żeby Cię odwiedzić. siadam obok nich i szepczę po cichu, żebyś dał mi chwilę na zebranie się i zaraz do Ciebie pędzę, żeby jak codzień zostawić ślady szminki na Twoim imieniu, wygrawerowanym na marmurowej płycie.
|
|
|
|
są osoby, które tracimy pomimo naszych starań. są uczucia, które odczuwamy pomimo naszego sprzeciwu. są myśli, które kotłują się w naszej podświadomości pomimo naszej woli. są sytuacje, które mają miejsce pomimo naszych zamiarów. chcemy mieć wpływ na wszystko, nie mamy praktycznie na nic. życie byłoby przepełnione dennością, gdybyśmy mógl je rozplanować według naszych pragnień, a marzenia i rozmyślanie przed zaśnięciem byłyby zbędną codziennością zamiast abstrakcja.
|
|
 |
|
jak cos sprawia Ci radosc nie odchodź od tego tylko idz w ta strone...
|
|
|
|
nadchodzą momenty, kiedy niesamowite ciepło oblewa wnętrze Twojego ciała, chcąc ugotować każdy z Twoich organów. serce zaczyna skakać jak wirująca pralka. chcesz krzyczeć, ale odbiera Ci mowę. pragniesz płakać, ale Twoje kanaliki łzowe odmawiają posłuszeństwa. rzucasz się w amoku, nie wiedząc co robić. patrzysz ślepo w jeden punkt, opadając z sił. nie potrafiąc uwierzyć w coś co Cię właśnie spotkało. budzisz się w środku nocy, oblana potem na dywanie, na który upadłaś z niemocy. rękawy brudne od tuszu. pod paznokciami tynk ze ścian. a podniesienie powiek staje się jedną z brutalniejszych rzeczy jakie Cię ostatnio spotkały. wehikuł czasu zabiera Cię do rzeczywistości, teraźniejszości nieusilnie każąc Ci z nią walczyć, wiedząc że nie masz najmniejszych szans bo chociażbyś spłonęła od wewnątrz, paląc każdy z własnych organów począwszy od serca uczucie przerażenia nie spłonie już nigdy.
|
|
 |
|
zajechane dwie sąsiadki mnie mijają, los je skazał, kiedyś były całkiem niezłe, zajazd widzę na ich twarzach.
|
|
|
|
nie ma miejsca jak dom, nawet jeśli był najgorszy, nie ma co narzekać, inni mieli wojnę w Bośni.
|
|
|
|
słuchaj tylko muzyki to jak wyglądam jest nieważne, ważna jest mądrość, to jak to brzmi, wiesz, taka harmonia formy z treścią, taka wiesz - rap utopia.
|
|
|
|
w sumie świata wcale zmieniać nie chcę, to byłoby szaleństwem, dlatego już nie myślę o tym więcej .
|
|
|
|
pośród zwyczajnych chwil budzić się rano ze spokojem - zwykłe marzenie moje.
|
|
|
|
wiele wyniosłem, gdy most palił się pode mną czy to był ostatni, tego nie wiem na pewno .
|
|
|
|
niech wypalą wszystkie plany, niech się spełni, sen wszelkie marzenia, żeby swój świat pozmieniać, czasem niewiele trzeba.
|
|
|
|
czy wyjdzie coś z tego? strach zapytać - wiem, że wyjdzie.
|
|
|
|
Dodaj komentarz
