 |
|
to taka magia ? czy może urok Twoich źrenic [true.love]
|
|
|
|
- Na jutrzejszą lekcje , przynieście swój największy skarb.
- Proszę, Pani , jak zapakować człowieka do pudełka ?
|
|
|
 |
przytuliłeś mnie tak mocno - jakbyś chciał upajać się mną wiecznie, jakbyś chciał oddychać moim powietrzem.
|
|
|
|
zdaje kurwa ! czaisz?! [ ns ]
|
|
|
|
leżałam już w łóżku kiedy zadzwonił.-co tam?-odebrałam.-niunia wyjdź . - wybełkotał pijany . - leżę już , daj mi spokój . - syknęłam wkurzona . - mi odmawiasz? będziemy się gniewać rybko. - wyjąkał . - dobijasz człowieku, czekaj. - rzuciłam i wyskoczyłam z łóżka żeby się ogarnąć. po chwili wyszłam na zewnątrz , siedział na schodach . - niunia jesteś. - uśmiechnął się ledwo kontaktując. - gdzie się tak ochlałeś? - zapytałam . - a na weselu byłem. - wybełkotał. - jakim znowu weselu? nic nie mówiłeś. - usiadłam obok. - przechodziliśmy z kumplami obok lokalu i wprosiliśmy się na wesele bo akurat było . na początku było spoko ale jak nas zobaczyli to już mniej przyjemnie, dostałem od jakiegoś mohera z liścia. - zaczął sobie masować policzek. mimo tego, że byłam nieźle wkurzona nie mogłam się powstrzymać przed śmiechem. - niunia , ładnie wyglądasz. - rzucił. - no tylko szkoda , że ciemno i mnie nie widzisz. - wzruszyłam ramionami. niby nic takiego a uwielbiałam takie dni. [ grozisz_mi_xd ]
|
|
|
|
|
Kocham Cię bardziej niż Fredka Jeremiasza. < 3
|
|
|
|
na ramieniu wytatuował sobie moje imię na znak wierności i miłości. ♥
|
|
|
|
Powątpiewam w Ciebie często jednak mimo wszystko kocham Cię za przeszłość..[ Pezet ]
|
|
|
|
Chcę wracać z Tobą do jednego domu, zasypiać i budzić się w jednym łóżku, jeść śniadania w jednej kuchni, parzyć sobie na wzajem kawę po nieprzespanej nocy, dawać sobie całusy przed wyjściem do pracy czy gdzieś .. a potem wracać do siebie. '
|
|
|
|
krzyczał na nią. wyzywał od najgorszych. wziął za ramiona i w amoku zaczął ją szarpać. przycisnął do ściany, krzycząc w twarz, że nie jest nic warta. słowa nie bolały, wyzywiska również. najbardziej jednak bolała świadomość, że chociaż powinna, nie potrafi go znienawidzić. w końcu zadał jej cios na tyle mocny, że osunęła się po purpurowej ścianie i upadła. kucnął nad nią cedząc przez zęby kolejne wyzwiska. - przytul mnie. - wyszpetała rozhisteryzowana. popatrzył na nią zdezenteriowany. objęła go, a on w końcu zamilkł.
|
|
|
|
Dodaj komentarz
