 |
|
naprawdę to ten czas już i to miejsce i nie spierdol tego, bo może takich szans już nie będzie†
|
|
|
|
czegokolwiek nie dotkniesz, to jakbyś mnie poczuła
|
|
|
|
boję się spytać, ale masz może kogoś ? patrzysz na niego jak na mnie, kiedy byliśmy ze sobą, może zrobisz to z nim w wannie jak my pierwszy raz ze sobą, pojedź kurwa na wakacje, tam gdzie ja jeździłem z Tobą, daj mu słowo, i zarzeknij się na śmierć, że go kochasz jak NIKOGO
|
|
 |
|
Została tylko wielowymiarowa samotność, cierpienie i tęsknota.
|
|
 |
|
byliśmy jak marionetki, kukły na cienkich sznurkach kierowane w życiu niczym w teatrze. powiedz osobie, która wystawia z zapałem sztukę z ich udziałem, że są nic niewartymi przedmiotami. podobnie było z nami. tak skrzętnie wpisaliśmy nawzajem sobie obecność we własne życiorysy, nie przewidując, że życie pisze odmienny scenariusz.
|
|
|
|
uczucie, że gnijesz tutaj, że świat cię dusi. to powietrze. tlen, dzielenie go z innymi. szukasz siły na kolejny dzień, widząc jak bardzo potrzebują cię najbliżsi, jak boją się tego co się z tobą dzieje. nie rozumiesz życia i tego, co się stało, jak. gdzie podział się człowiek, który zapewniał, że jakoś wydostaniecie się z tego bagna? dlaczego, cholera, właśnie on - uosobienie hartu ducha, siły i walki, się ot tak poddał?
|
|
|
|
teraz nie myśle, teraz tylko pale, dym zapijam czystą, ukajam wrzeszczące serce. teraz mnie nie ma. teraz tylko spieprzam sobie życie, cześć / slaglove
|
|
 |
|
ja łapie balans, z kredensu woła Jack Daniels
a cały świat wita mój środkowy palec
|
|
|
|
często ci najbliżsi sieją za plecami ferment
|
|
|
|
szukam ukojenia w rymach głupot, nie rozkminiam
|
|
|
|
wielu woli sie zalać, bo świat jest zbyt straszny,
w poszukiwaniu szczęścia wyruszają na dno flaszki
|
|
|
|
samotność i pustka, rzeczywistość szara,
zdeptane sumienie mara, paranoja, marazm
|
|
|
|
Dodaj komentarz
