 |
|
Twoja twarz za oknem, Twoje pukanie do drzwi to najlepsze wymówki, jakie znam, by odłożyć na bok rutynę.
|
|
|
|
Mieszkamy tak daleko od siebie, a jednak każda z nas nosi cząstkę drugiej w sobie. Zbyt długa cisza i każda zaczyna się martwić. Musimy mieć pewność, że ta druga gdzieś tam jest - zdrowa i bezpieczna, na tej samej plancie, pod tą samą gwiazdę. Więź, którą uplotłyśmy dawno temu, jest cienka jak nić, ale mocna niczym stal.
|
|
|
|
Dziękuję Ci za wytrwałe siedzenie i przytakiwanie, gdy opowiadam jakąś historię o niesprawiedliwości i podłym zachowaniu i gdy wpadam w gorączkowy słowotok. I za zrobienie mi herbaty, gdy już wreszcie skończę.
|
|
|
|
Nie musimy zadawać pytań. Wiemy, czy zrobić herbatę czarną czy zieloną, czy szpinak to przyjaciel czy wróg, czy potrzebna jest szklanka ciepłego mleka, by ukoić rozkołatane myśli przed zaśnięciem. Wiemy, jakie rozrywki lubi przyjaciółka, jakie książki, jaką muzykę. Wiemy, jakie kwiaty sprawią jej radość i jaki zapach ją oczaruje. Znamy swoje dziwactwa. I tak każde nasze spotkanie jest jak powrót do przytulnego domu.
|
|
|
|
Dobro, którego doświadczam, nie byłoby piękne, a niepowodzenia, które mnie spotykają, byłyby nie do zniesienia, gdybym nie mogła wszystkiego dzielić z Tobą.
|
|
|
|
Szeptem na ucho powiem, że ja się tego wyrzekam.
|
|
|
|
Nikt nie lubi, gdy kończy się tak.
|
|
|
|
I leżąc na krawężniku opowiadać Tobie jak wygląda świat.
|
|
|
|
Tak całują Ci, którym ciężko się odnaleźć...
|
|
|
|
Czy mogę się do Pana przytulić?
- Przecież my się nie znamy.
- Za miesiąc nie będziemy widzieli świata poza sobą...
|
|
|
|
Kiedyś Ci opowiem, jak puste były wieczory bez Ciebie. Gdy za towarzystwo robiła muzyka, herbata, koc i Twoje zdjęcie. Powiem Ci, jak smakowały moje łzy i tęsknota, której nie dało się opisać słowami, że nawet pomarańcze traciły smak.
|
|
|
|
Znowu przyszło mi płakać, za to że chciałam się śmiać, tysiąc razy oddawać, to co trafiło się raz.
|
|
|
|
Dodaj komentarz
