|
Weź mnie za rękę i zaprowadź na krawędź, i stój tam ze mną aż się zmęczę i spadnę
|
|
|
Łatwiej nam udawać cholernie szczęśliwych, niż zdobyć się na szczerą rozmowę.
|
|
|
ale zobaczysz, że szczęście nam kiedyś dopisze. usiądziemy na łące i zaśpiewamy coś razem. bo w końcu wystarczy mieć nadzieję i w nią wierzyć nie? róbmy swoje, kiedyś i tak się jeszcze spotkamy i będziemy razem.
|
|
|
każdy ma swoje przeznaczenie, ale nie wszyscy decydują się za nim podążać.
|
|
|
naprawdę chciałabym wiedzieć na czym stoję, czy to się nie zapadnie, czy podłoga jest stabilna, czy mogę podejść bliżej i uwierzyć ci, że to się nie załamię?
|
|
|
Każdy lubi grać w udawanie. Oczywiście, rodzaje tych gier mogą się bardzo różnić. Czasami udajemy, że nasza praca nie będzie kolidować z naszym rodzinnym życiem. Czasem wydaje nam się, że niektóre związki są bardziej znaczące, a nie są. Czasami udajemy, aby przekonać samych siebie, że nasze sekrety nie są wcale tak straszne. Tak, gra w udawanie jest prosta. Zaczynasz od okłamywania siebie. I jeśli sprawisz, ze inni uwierzą w te kłamstwa, wygrywasz.
|
|
|
Skoro nie można się cofnąć, trzeba znaleźć najlepszy sposób, by pójść naprzód.
|
|
|
po zakurzonych chodnikach pijacko zatacza się śmiech.
|
|
|
nie pytaj kim jestem to zbyt trudne pytanie.
|
|
|
To łatwe wywołać uśmiech na czyjejś twarzy. Sztuką jest sprawić, by uśmiechało się serce. To stąd tyle w nas smutku - mało kto próbuje dotrzeć głębiej. Czasami nikt.
|
|
|
szukając szczęścia w jego braku
|
|
|
|