 |
|
powierzyłeś mi bezcenne, sekretne prawdy nie chcąc nic w zamian.
|
|
|
|
nam płynie pot po skroniach, bo już w młodości wmawiają nam, że w naszych dłoniach jest los ludzkości.
|
|
|
|
poczekaj, zwolnij, nie biegnij tak przez życie. uspokój się, pomyśl, spróbuj to przemyśleć.
|
|
|
|
może ty mi powiesz jak przetrwać w tym państwie, gdzie codzienność oparta jest na przekrętach i kłamstwie.
|
|
|
|
po raz kolejny wracam, bo chyba mam to szczęście, że są ulice za którymi dalej tęsknię.
|
|
|
|
niech ten bas jak balsam koi ból przez moment. jutro okłamiemy się ostatni raz i koniec.
|
|
|
|
a ciebie koleżanko, to nie chcę znać nawet z widzenia.
|
|
|
|
uwalę się na łóżko, wsadzę słuchawki w uszy i będę się dołować.
|
|
|
|
to niesamowite, jak z dwojga najlepszych przyjaciół staliśmy się marną namiastką znajomych.
|
|
|
|
nawet w jego milczeniu były błędy językowe.
|
|
|
|
otworzyłam oczy może trochę za późno, wiem, jak postępować, by nie silić się na próżno.
|
|
|
|
a do ślubu pójdę w takiej sukni, że będziesz żałował, że to nie ty jesteś panem młodym.
|
|
|
|
Dodaj komentarz
