 |
|
i kochaj mnie tak normalnie nieuleczalnie niepowtarzanie kochaj mnie darz mnie miłością swą namiętnością swoją radością
|
|
|
|
przyjaźń to nie transakcja na miesiąc, dwa albo póki jest pięknie. przyjaźń to miliony prześmianych godzin, a tysiące przepłakanych. kilkanaście kłotni, kilkadziesiąt czułych gestów
|
|
 |
|
''takie rzeczy się wybacza,ale nie zapomina!''
|
|
|
|
tańczę, zatracam się w twoim zapachu, jest mi tak dobrze, jestem szczęśliwa, ta chwila może trwać wiecznie, nie wracajmy do rzeczywistości
|
|
|
|
być samotnym wcale nie jest łatwo. nie ma po kim skarpet sprzątać, kogo myśli układać do snu i krzyczeć jak furiat nie ma na kogo.
|
|
|
|
na nic nie liczę,na nic już nie czekam.
|
|
|
|
kolejny weekend z kolei,kiedy znów odpalam lufę łączącą z alkoholem. problem za problemem,kłopot za kłopotem. nie mogę Cię zapomnieć.nie znam już żadnych granic,nie potrafię zapanować nad samokontrolą,ale po co mam panować? co będzie to będzie! ludzie odchodzą,którzy obiecali,że będą.to tylko puste obietnice,tracą na znaczeniu..chcę wypełnić moje dni radością,nieważne,że jednocześnie siebie niszczę.obiecuję sobie,że będę szczęśliwa,tak jak i Ty jesteś!
|
|
|
|
''samotność ciągle chce dotrzymywać mi kroku,to że nie ma ciebie nie znaczy że czuje spokój.gdziekolwiek nie jestem zatapiam się myślami,o wszystkich momentach związanych z nami.''
|
|
|
|
ja nie mogę oddychać,tutaj brakuje tlenu.
|
|
|
|
nie zdawałam sobie sprawy,że upaść jest tak łatwo.
|
|
|
|
Tak, 'kiedyś' to jest dobre słowo. Niby precyzyjne, a takie rozmyte. Niewiadome. Jak liczba Pi, jak Piekło, które przecież nie istnieje, a zatem może i 'kiedyś' jest wyłącznie iluzją. Jakąś rozpaczliwą obietnicą, która nie zostanie dotrzymana. I mam tak mówić każdemu: 'Kiedyś cię pokocham. Bądź cierpliwy. Kiedyś.' Właśnie tak?
|
|
|
|
Gdy ją przytulam - gdy naprawdę ją przytulam - a zrobiłem to wtedy po raz pierwszy - wtedy tak naprawdę zrozumiałem, o co chodzi; że być może to już nie chodzi o robienie na sobie nawzajem wrażenia, podrywanie się, grę w dominację i uległość, szpanowanie (...) przycisnąłem ją najmocniej, tak jakbym chciał przez nią przeniknąć; jakbym chciał, żeby nasze żyły zawiązały się na supeł.
|
|
|
|
Dodaj komentarz
