 |
|
znowu smutek ogarnia, rzeczywistość dupy dała
|
|
|
|
teraz mi wystaw paragon spojrzeń i gestów.. słów, które niesiesz, ponad horyzont kontekstów. powiedz, że życie ze mną nie ma sensu
|
|
|
|
czasem nienawidzę siebie za tę słabość i zbyt często nienawidzę ciebie za to samo, wybacz
|
|
|
|
a tak poza tym, to wcale nie jest okej, nie jest okej, cześć
|
|
|
|
powiedz jedno słowo właśnie tego potrzebuję, każ mi oddychać, bo bez ciebie już nie umiem
|
|
|
|
wezmę się za siebie, choć nie wiem od czego zacząć
|
|
|
|
wiem że dzisiaj ze mną jesteś i doceniam wszystko, lecz mam powód żeby myśleć, że nie będziesz jutro
|
|
|
|
kieszenie wypełniamy samotnością po brzeg
|
|
|
|
nic już nie będzie tak jak kiedyś, brakuje mi wsparcia ich, a jak krzyczę, to wiem dobrze, że to niemy krzyk
|
|
|
|
nie wiem, co mnie przeraża bardziej, twoja łatwowierność czy moje kłamstwa
|
|
|
|
nie ważne co myślisz i czy mi wierzysz. jestem dla ciebie, dla siebie bym już nie żył
|
|
|
|
nie umiesz płakać, nawet gdy jebie się wszystko
|
|
|
|
Dodaj komentarz
