 |
|
“Jak wygląda świat, kiedy życie staje się tęsknotą? Wygląda papierowo, kruszy się w palcach, rozpada. Każdy ruch przygląda się sobie, każda myśl przygląda się sobie, każde uczucie zaczyna się i nie kończy, i w końcu sam przedmiot tęsknoty robi się papierowy i nierzeczywisty. Tylko tęsknienie jest prawdziwe, uzależnia. Być tam, gdzie się nie jest, mieć to, czego się nie posiada, dotykać kogoś, kto nie istnieje. Ten stan ma naturę falującą i sprzeczną w sobie. Jest kwintesencją życia i jest przeciwko życiu. Przenika przez skórę do mięśni i kości, które zaczynają odtąd istnieć boleśnie. Nie boleć. Istnieć boleśnie - to znaczy, że podstawą ich istnienia był ból. Toteż nie ma od takiej tęsknoty ucieczki. Trzeba by było uciec poza własne ciało, a nawet poza siebie. Upijać się? Spać całe tygodnie? Zapamiętywać się w aktywności aż do amoku? Modlić się nieustannie?"
|
|
 |
|
"Myślałam, że wrócisz, ale Ty tego nie zrobiłeś."
|
|
|
|
„A wszystko co musisz zrobić to założyć słuchawki, położyć się na ziemi i słuchać CD Twojego życia, krok po kroku, nic nie możesz przeoczyć: wszystkie były zbłazowane, i wszystkie w jakiś sposób potrzebne są żeby iść dalej. Nikt Cię nie potępia, nikt Cię nie osądza jesteś tym kim jesteś i nie ma niczego lepszego na świecie.
Pauza,przewijanie,play i jeszcze raz,i jeszcze raz,i od nowa-nie wyłączaj nigdy Twojego ulubionego artysty,kontynuuj nagrywanie, zbierz wszystkie utwory,by wypełnić chaos, który masz wewnątrz siebie.I jeśli pojawi się jedna łza,kiedy będziesz słuchał, nie bój się.To będzie łza fana, który słucha swojej ulubionej piosenki…”
|
|
|
|
"A ponieważ nie tak trudno jest natknąć się na siebie nawet w wielkim mieście... wobec tego lepiej w ogóle się gdzieś wynieść. Nowe realia, sami nowi ludzie, a przede wszystkim żadnych wspomnień"
|
|
 |
|
chciałabym nic nie czuć, niczego nie rozważać po kilkanaście razy. potrafić żyć, niczego się nie bać, spokojnie oddychać. / tonatyle
|
|
|
|
nie potrafię zasnąć, będąc otulona przykrościami, zasypana smutkami i przygnębiona myślami. / tonatyle
|
|
|
 |
Tylu ludzi ocenia nas po wyglądzie, po kolorze naszych ubrań, kolorze włosów, po tym jak mówimy. Widzą tylko stroje, ale nikt z nich nie wie w co ubrane jest nasze serce i dusza. Może jesteśmy szczęśliwi, smutni, może coś rozpierdala nas od środka tak, że nie umiemy normalnie funkcjonować.
|
|
|
|
Serce romantyka, psychika skurwiela. / net
|
|
|
|
nie jest mi przykro. pogodziłam się z niejednym smutkiem, przełknę i ten. / tonatyle
|
|
|
|
ani jednej wspólnej pasji, żadnej jednakowej myśli, brak porozumienia, zero tolerancji. / tonatyle
|
|
|
|
nigdy nie rozumiał mojej pasji. nigdy nie próbował jej zaakceptować. tylko ją krytykował, wyśmiewał. robiąc to ranił także mnie. niestety doskonale zdawał sobie z tego sprawę, a mimo to, wciąż prowadził swoją przykrą grę. / tonatyle
|
|
|
|
Dodaj komentarz
