|
był majowy poranek. przekręciłam zamek w drzwiach i najciszej jak potrafiłam weszłam do domu. było jakoś około piątej nad ranem - tato już nie spał. przechodząc obok korytarza, cofnął się patrząc na mnie jak na kosmitkę. 'która godzina?' - zawsze zadaje to pytanie gdy wracam późno, bądź na drugi dzień. 'tato,wiesz przecież'- odpowiedziałam, wieszając kurtkę. 'kawki?'- zapytał, uśmiechając się. 'nie,dzięki' - odpowiedziałam, dziwiąc się, że jeszcze nie zaczął marudzić, ani docinać mi - że taka pora, że u kogo, że jak to. wchodziłam po schodach na górę, gdy zatrzymał mnie na chwilę. 'jedno pytanie'-oznajmił. 'no dawaj'- zaśmiałam się. 'jesteś szczęśliwa?'-najwyraźniej domyślił się skąd wracam. 'cholernie'-odpowiedziałam,uśmiechając się.' i taką odpowiedź chciałem usłyszeć. no,ale już! sio,do spania!' - odpowiedział, biorąc gazetę i wychodząc na taras z uśmiechem na ustach . / veriolla
|
Dodaj komentarz
