 |
|
to co jest martwe, nie może umrzeć
|
|
|
|
zanim powiesz coś, to pomyśl,
nie pytaj o nic, stoję wśród swoich nie zapomnij,
wśród paranoi, wśród tych których nie da się zastąpić
|
|
|
|
idzie noc, jest co raz ciemniej i coraz mnie mniej
i wszystko blednie
|
|
|
 |
Kiedyś w łóżku liczba mnoga dziś tylko czteropak .
|
|
|
|
pamiętam słowa, choć to było dawno temu, jaraj topy, nie tykaj helu, PIERDOL FRAJERÓW.
|
|
|
|
pytasz gdzie jest wiara? pomińmy to pytanie. ej kochanie ten kawałek traktuj jak ostatni taniec. trzymam Cię w ramionach, ale na koniec wypuszczam, muzyka przestaje grać, gasną światła, nikną usta. sala jest pusta, trzymasz mnie za rękę, ale puszczam Twoją dłoń i nie złapię nigdy więcej. mocno bije serce, lecz nie wymieniamy zdania, więc odwracam się na pięcie odchodząc bez pożegnania.
|
|
|
|
SILNY JAK NIGDY WKURWIONY JAK ZWYKLE
|
|
|
|
انت الشمس والقمر ,jesteś słońcem i księżycem.
|
|
 |
|
patrzę na czyjś ból i nie czuję nic. jest tylko wielka pustka. chce czuć. ale nie wiem, czy jeszcze potrafię
|
|
|
|
myśli samobójcze w każdej sekundzie doby, czy zastanawianie się jak mogłabym zginąć i czy kogoś by to zainteresowało, są u mnie na porządku dziennym. Jednak najbardziej lubię patrzeć na własną krew zalewającą nadgarstek, lubię zawroty głowy i ta chwile strachu co będzie dalej. Jedyne czego nienawidzę to patrzeć na kolejne blizny, i mieć świadomość, że znów nie miałam dość odwagi by uwolnić ten świat od największej porażki.
|
|
|
|
Dodaj komentarz
