 |
|
Nie wiesz co czuję. Nie widziałaś mnie jak nie mogłam zebrać się z łóżka, bo dusiłam się łzami. Jak poduszka była mokra od wylanych uczuć, a na policzku odbijał się materiał prześcieradła. Nawet nie zdajesz sobie sprawy jak cholernie cierpiałam po jego odejściu, gdy nagle cały świat wydawał się obcy, każdy przechodzień podobny właśnie do niego, każda piosenka opowiadała o nim i nie było myśli, która nie uwzględniała by Jego osoby. Może zewnętrznie nic nie było widać, idąc po ulicy uśmiechałam się jak idiotka, ale wewnętrznie wszystko pękało, a pierwsza rysa poszła od serca.
|
|
|
|
Bo przychodzi taki czas, taki moment, gdzie zdajemy sobie sprawę, że jedyne czego potrzebujemy to tej konkretnej osoby.
|
|
|
|
' Gdybyś przeżył to co ja, zmieniłbyś zdanie o mnie, bo gdy leżysz na dnie sam, czasami ciężko się podnieść.'
|
|
|
|
Będę cię kochać do końca życia. A jeżeli jest coś potem, będę cię kochać także po śmierci. Czy mnie rozumiesz? Bo umrzeć to zbyt mały powód, żeby przestać kochać.
|
|
|
|
łapiąc mnie za rękę, nie musisz przysięgać mi codziennych spotkań, cudownych prezentów i bycia na wyłączność tylko dla mnie. ja tego nie potrzebuję. ja potrzebuję tylko żebyś spojrzał mi prosto w oczy, i bez wahania powiedział: 'zaopiekuję się Tobą, i nie skrzywdzę, nigdy' - tylko tyle, to przecież nie tak dużo.
|
|
|
|
im dłuższa rozłąka , tym mniejsza szansa na powrót
|
|
|
|
To takie dziwne powiedzieć "Musimy się kiedyś spotkać." do osoby, z którą widywałeś się kiedyś codziennie
|
|
|
|
Tego o czym z Tobą milczałam, nie zapomnę do końca życia.
|
|
|
|
dostajesz od Boga jedną osobę, która zastępuje Ci wszystko, ale nic nie jest w stanie zastąpić Ci jej...
|
|
|
|
i na końcu historii mojego życia, napiszę, że żyłam, bo miałam Ciebie.
|
|
|
|
Wiesz czego nienawidzę w związku na odległość? Tak, odległości. Tego, że nie mogę zadzwonić, żebyś zjawił się za chwilę i mnie przytulił, że nie możemy patrzeć na siebie kiedy chcemy, nie możemy liczyć na swoją obecność kiedy tego potrzebujemy. To boli.
|
|
|
|
Poznaliśmy się na portalu społecznościowym.Zaczęło się od zwykłego 'siema',a z czasem nasze rozmowy przemieniły się na godziny,chcieliśmy powiedzieć sobie co raz to więcej.W końcu nie widzieliśmy końca,godziny zamieniły się w cało dobowe rozmowy.Zawsze był jakiś temat,zawsze było tak jakoś miło.Wszystko się dobrze układało.Potrafiłam się mu wygadać,on potrafił mnie wysłuchać,pomóc mi,pocieszyć.Tylko jemu mogłam powiedzieć o wszystkim,on obdarzał mnie tym samym.To mi zwierzał się ze swoich problemów,powtarzał jakie to życie jest okrutne,ale trzeba żyć dalej,i próbować wszystko odbudować na lepsze.Nie potrafiliśmy się kłócić,było pare sprzeczek ale zaraz zmienialiśmy temat.Dogadywaliśmy się świetnie mimo iż dzieliło nas kilkaset kilometrów.Mimo że mieszkaliśmy prawie w innych końcach kraju,ale poczułam że jest dla mnie coś wart..Jeszcze kilka dni temu rozmawialiśmy wszystko było dobrze,a dzisiaj już nie potrafi napisać głupiego cześć,bo przecież pojawiły się inne fanki.
|
|
|
|
Dodaj komentarz
