 |
|
Najgorszy jest lęk przed czymś, czego nie można nazwać.
|
|
 |
|
czasem wydaje mi się, że moja samotność eksploduje, rozsadzając mnie od środka. czasem zastanawiam się, czy wypłakanie, wykrzyczenie albo wyśmianie tego obłędu może w czymkolwiek pomóc. czasem pragnienie dotyku, bycia dotykanym, czucia, jest tak silne, że porywa mnie do jakiegoś innego wszechświata, a tam, stojąc na krawędzi przepaści, nabieram pewności, że spadnę i nikomu nigdy nie uda się mnie znaleźć. to wydaje się prawdopodobne. krzyczę od lat, ale nikt mnie nigdy nie usłyszał.
|
|
|
|
“- Naprawdę nie chcę o tym mówić - powiedział. - Gdyby to było możliwe, chciałbym całkowicie o tym zapomnieć. Ale oczywiście nie mogę. Za nic nie da się zapomnieć tego, o czym chce się zapomnieć.”
|
|
|
|
"Mówiłem nieomal milcząc. A w tym to ja jestem mistrzem, całe życie przegadałem w milczeniu i milcząc sam z sobą przeżyłem całą tragedię."
|
|
|
|
'Delikatnie i czule możesz się obchodzić z człowiekiem tylko wtedy, gdy go pokochasz.
Wtedy nie będziesz wdzierać się do jego duszy, brutalnie go krytykować albo boleśnie ranić.
Nie będziesz go zmuszał, żeby zdradzał wszystkie swoje tajemnice.
Zbliżysz się do niego w sposób czuły i ostrożny.
Twoja rozmowa i obchodzenie się z kimś drugim mogą być delikatne.
W takiej czułej atmosferze, gdy ten drugi czuje się szanowany i cenny, odkrywa własną piękność.
Czułość wyraża się także przez czułe zachowania, przez delikatne dotknięcie, czułe pogłaskanie albo czuły pocałunek.
W takiej czułości przepływa między ludźmi miłość, która nie ogranicza, nie rości sobie praw do posiadania, daje wolność, szanuje tajemnicę drugiego człowieka.'
|
|
|
|
"Niektórzy staną Ci na palec i gorąco za to przepraszają. Inni podepczą Ci serce i nawet nie zdają sobie z tego sprawy."
|
|
|
|
A jak wyjdzie śmiesznie? Ludzie się pośmieją i koniec. Wielkość nie boi się śmieszności.
|
|
|
|
Jestem zmęczony rozmowami, które prowadzą donikąd. Moje serce staje się smutne, gdy przypominam sobie wszystkie dobre słowa i złamane obietnice. Zbyt wiele było rozmów prowadzonych przez ludzi, którzy nie mieli prawa ich przeprowadzać.
|
|
|
|
"Dopiero po czasie dowiadujemy się kim jesteśmy, kim zawsze byliśmy w oczach ludzi, których ceniliśmy ponad własne życie. Ile tak naprawdę dla Nich znaczyliśmy, jaką wartość miały te wszystkie słowa, czym była każda obietnica. Dopiero po czasie okazuje się, że wszystko co było dla nas tak cholernie ważne, było niczym."
|
|
|
|
I może to paradoks,
ale bardzo mało jest ludzi,
którzy zdają sobie sprawę,
że już zaczęli żyć.
|
|
|
|
Nie można znaleźć spokoju, unikając życia.
|
|
|
|
“Minęło wiele miesiecy, ale mnie nic nie minęło.”
|
|
|
|
Dodaj komentarz
