 |
|
Nawet w przyjaźni czasem można się zaplątać..
|
|
|
|
Lepiej żyć samemu niż ciągle łapać blizny.
|
|
|
|
Zbyt wiele razy zaczynałam od zera. / ifall
|
|
 |
|
Im mniej mam czasu na sentymentalne gówno w głowie tym lepiej.
|
|
|
|
Kolejny dzień zadawania pytań, na które boję się poznać odpowiedzi.
|
|
|
|
czasem myślę, że pora dorosnąć, że pora ułożyć sobie życie, jakoś się ustatkować.
|
|
 |
|
Moim największym marzeniem jest możliwość zasypiania przy Tobie i budzenia się, widząc Twoje rozłożone ciało na śnieżnej pościeli obok mnie, już zawsze,codziennie, móc wpatrywać się w Ciebie bez opamiętania i głaskać zapamiętany zapach skóry. Budzić się nawet w nocy kilka razy, aby sprawdzać czy jesteś i czuwać nad Tobą, robić sobie śniadania do łóżka, łaskotać się nad ranem i budzić sąsiadów nieopanowanym śmiechem szczęścia, kochać się nocą najprawdziwszą miłością, udowadniać sobie na każdym kroku, że to jest naprawdę to, czego szukaliśmy i odnaleźliśmy w swoich sercach, łapać Cię za dłoń,kiedy się boję i wtulać się w Ciebie gdy coś mnie boli. Wspierać się a w kłótniach trzaskać drzwiami, by zaraz wrócić i całować się namiętnie rozrzucając wszystkie ciuchy po całym mieszkaniu. [ longing_kills ]
|
|
|
|
czasem mam wrażenie, że jak spotykamy się wszyscy razem to włącza nam się tryb głupawka. wyłączamy się. żyjemy tylko tą chwilą, która akurat trwa. jesteśmy tylko my, nawet jak pełno ludzi wkoło. nie liczy się nic innego, liczy się dobra zabawa i to żeby być ze sobą jak najdłużej i jak najdłużej stać na nogach. ;d
|
|
|
|
lubię takie zwykłe dni, kiedy wpadasz po mnie rano. idziemy sami, jemy śniadanie gdzieś w parku na ławce. jest tak zwyczajnie, nie ma tego całego szumu wkoło. zawsze mogłoby tak być!
|
|
|
|
Szłam ulicą, wiatr rozwiewał poły mojego swetra. Próbowałam się nim owinąć ciaśniej, ale w końcu dałam za wygraną i pozwoliłam, by wirował wraz z powietrzem. Chciałam tak jak on wyrwać się i odlecieć gdzieś daleko. Czułam się nikim w tym wielkim świecie, kolejnym nic nie znaczącym istnieniem, które nie umie się cieszyć z każdego daru zsyłanego z nieba. Zamiast tego woli przeklinać zły los, płakać w poduszkę, pogrążać w rozpaczy. Nie każdy odpowiednio przystosował się do życia, niektórzy po prostu nigdy nie pasowali do tego świata, gdzie każde cierpienie jest jak ciężar na plecach, który przygniata do ziemi i nie pozwala oddychać. Przeszłam przez drogę nawet nie patrząc, czy coś jedzie. Było mi to obojętne. Dawno temu przestałam wierzyć, że gdzieś za rogiem czeka mnie szczęście. Zmierzałam donikąd. [ dustinthewind ]
|
|
 |
|
kuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuurwa mac
|
|
|
|
po czyich słowach zwątpiłeś w siebie i swoje ja?
|
|
|
|
Dodaj komentarz
