 |
|
i chyba słabnę z każdym dniem. i chyba nie mam już sił by cokolwiek ratować i chyba upadłam. tak spadłam i to nisko. / notte.
|
|
|
|
podobno nie mam uczuć i jestem zbyt oschła. podobno jestem arogancka, wredna, podła i nie miła. podobno, zajebiście mi się z tym żyje. / notte.
|
|
|
|
lubię gorącą czekoladę, lubię patrzeć w gwiazdy i lubię sorbet truskawkowy. lubię zapach garniera i lubię toffifee, lubię malować paznokcie i lubię czytać książki. lubię się wygłupiać i być niezależna, ale lubię też stabilność i powagę. lubię chodzić w wygodnych najkach i zakładać eleganckie szpilki. lubię moje niesforne włosy i długie rzęsy. lubię słońce, letni wiatr i kawę z mlekiem. lubię chodzić na długie spacery i kąpać się w zimnym morzu. lubię chodzić po plaży i oglądać piękne zachody słońca. lubię moje niewygodne łóżko i szerokie koszulki. lubię długo spać i słuchać głośno muzyki. i ciebie też lubię, ale cii nie mów nikomu. / notte.
|
|
|
|
lubię dostać różę, czasem dwie, ewentualnie siedemnaście ♥ / notte.
|
|
|
|
dla ciebie gotowa byłam zrobić wszystko. zawsze mogłeś na mnie polegać. zawsze mogłeś na mnie liczyć. przecież zawsze ci pomagałam, zawsze byłam obok i zawsze starałam się, byś nie czuł się samotny. zawsze razem łamaliśmy zasady i burzyliśmy mury. przyjaźń na zawsze? nie mówiłeś, że zawsze, trwa jakieś czternaście lat. / notte.
|
|
|
|
ja tylko czasem dławię się łzami. ogólnie jest w porządku. naprawdę. / notte.
|
|
 |
|
nagle wewnątrz coś pęka, do krwi zagryzam wargi, z marnym kawałkiem czegoś ostrego w dłoni, po raz kolejny szarpię skórę, kolejne dogłębne rany, czuję każdy nawet ten najmniejszy ruch żyletki. nie, nie szukam ukojenia w bólu, pragnę go jedynie pobudzić, psychiczne blizny wywołują tortury fizyczne, wiesz.. marne realia codzienności, chociaż oddychasz tak naprawdę od środka jesteś już martwy. / Endoftime.
|
|
|
|
wiesz jak to jest, gdy serce rozrywa się na tysiące małych kawałków i pęka jak zbite lustro? wiesz jak boli ból po odejściu osoby, która była dla ciebie całym światem? czy wiesz co to znaczy kochać kogoś, mimo faktu, że ten ktoś rani nas tak bardzo mocno, a ty masz w sobie resztki nadziei i tej pierdolonej miłości, że kochasz go, tymi połamanymi częściami? czy wiesz, jak to jest, gdy serce krwawi i pozbawia nas nadziei na lepsze jutro? wiesz jak to jest łudzić się, że będzie dobrze, ale świat cię przerasta i upadasz na kolana, raniąc siebie, nie mając chęci do życia? nie wiesz jak to jest podpierać się z całych sił, by nie spaść na dno przez nawał wspomnień. nie wiesz, jak to jest być szczęśliwym, szczęśliwym z miłości i załamanym człowiekiem z resztkami uczuć w tych połamanych częściach i zakamarkach serca. nie wiesz. więc nie mów, że wiesz jak się czuję. / notte.
|
|
|
|
pragnę powiedzieć ci, że jesteś najważniejszy, że stałeś się częścią mnie i w tak cudowny sposób się uzupełniamy. patrząc w twoje oczy mam cholerną ochotę mówić ci, że cię kocham i jestem tego stuprocentowo pewna. jestem pewna tego co do ciebie czuję i tego, że jesteś tym jedynym. czasem chciałabym mieć taką samą pewność z twojej strony, ale przecież nie można mieć wszystkiego. tylko ty znaczysz dla mnie zajebiście wiele i tylko z tobą chciałabym kroczyć przez to pojebane życie, mimo trudności, zbędnych sprzeczek, kłótni i mojego trudnego charakteru. pamiętaj. tylko z tobą. / notte.
|
|
|
|
znasz to uczucie, gdy każde wyrażanie tego co czujesz sprawia ci niezwykłą trudność? wiesz jak to jest, kiedy chcesz być miłą, kochaną i wrażliwą dziewczyną ale nie potrafisz? wiesz jak to jest, obwiniać wszystkich wokół o to, że życie wykształciło w tobie ogromną nienawiść i wrogość? wiesz jak to jest czuć, że łzy pieklą się w twoich tęczówkach, ale nie uronisz żadnej z nich, bo jesteś zbyt oschła i bezuczuciowa. to cholernie boli, gdy chcesz wyrażać uczucia, gdy chcesz się przełamać i spróbować szczęścia, ale nie możesz. uwierz. wcale nie jest kolorowo być oziębłą osobą bez uczuć, bo to nie tobie ciężko wydusić z ust zwykłe dziękuję lub przepraszam, nie wspominając o uczuciach i wewnętrznych efektach szczęścia. / notte.
|
|
|
|
wiesz co było najgorsze? najgorsze było to, że obwiniałam wszystkich wokół, że jego już nie ma. robiłam głupie wyrzuty sumienia i odsuwałam od siebie przyjaciół. ten ból w sercu i piekące łzy na powiekach nie dawały mi normalnie funkcjonować. nie potrafiłam zrozumieć, dlaczego akurat on? dlaczego akurat on, musiał teraz patrzeć na mnie z góry. nie mógł podejść i jak zawsze powiedzieć, że będzie dobrze. nie miałam już osoby, która witając się, uderzała by mnie mocno z barku, tak, że chwiałam się na nogach. nie miałam osoby, która pomogłaby mi przeżyć kolejny dzień, tydzień, miesiąc i następny rok. mimo, że czułam jego obecność, gdy co wieczór modliłam się o to, by wiedział, że nie jest mi obcy. nie radziłam sobie z sobą. byłam wrakiem człowieka. człowieka, któremu w tak krótkim czasie zawalił się doszczętnie cały świat. / notte.
|
|
|
|
idziesz przez park. na szerokiej alejce mijasz tłumy osób. jedni się śpieszą i z językiem na brodzie kroczą przed siebie, inni idą wolno, rozglądają się dookoła, jak gdyby chcieli poznać świat na nowo. na ławkach spotykasz zakochane, obejmujące się pary. idziesz dalej, widzisz jakiś samotników zapatrzonych w pusty świat. jest dość szaro. czasem słońce zajdzie za chmury, powodując odwieczny mrok. dzień za dniem ucieka, a powietrze prześlizguje się przez palce. jest cholernie ciężko. stawiać krok za krokiem i być na tyle stabilnym, by nie upaść. czasami potykasz się i jak kłoda spadasz na ziemię. nie jest łatwo, ale podnosisz się, bo w końcu trzeba walczyć mimo, że coraz częściej nam się to nie udaje. życie obiera zupełnie inne scenariusze niż tak naprawdę byśmy chcieli i rani nas na każdym kroku, dając do zrozumienia, że życie to odwieczna walka. walka z samym sobą. między sobą. / notte.
|
|
|
|
Dodaj komentarz
