 |
|
Przecież Ci nie powiem, że coś pęka. Tego nie da się opisać słowami, wiesz? Oddalamy się każdego dnia, ale nic z tym nie możemy zrobić, zupełnie nic. Wypuszczam Cię z rąk i boli, cholernie boli, ale nie jestem w stanie tego zatrzymać. Choć łzy rozmywają obraz, jedynie wzruszam ramionami. Nie krzyknę, straciłam głos. Tylko patrzę, ale wzrok też pusty. Przecież Ci nie powiem, że oto na naszych oczach umiera nam miłość. Obudzimy się dopiero kiedy nie zostanie z nas nic, kiedy nie będziemy mieli dokąd wracać./esperer
|
|
|
|
Myślę, że tak naprawdę nigdy nie pogodziłam się z jego odejściem. Po prostu z czasem nauczyłam się żyć tak jakbym nigdy go nie poznała. Wtedy mniej boli./esperer
|
|
|
|
Wiesz, mieliśmy być inni. Miało być inaczej. Walczyliśmy bardziej, mocniej, całym sercem. Spalaliśmy się nawzajem, a skończyliśmy jako nieznajomi./esperer
|
|
|
|
Co mogę powiedzieć? Że kocham, że tęsknię, że znowu to samo, że umieram tysięczny raz z powodu jednego końca i nigdy nie pogodzę się z tym, że Cie straciłam./esperer
|
|
|
|
(..) codzienność wszystko pierdoli i na początku oszukujecie się, że każdy związek wchodzi na ten etap. Na końcu nie zatrzymujesz mnie nawet kiedy widzisz mnie w drzwiach z walizką. Straciłam moje szaroniebieskie oczy, straciłam moje życie i część serca. Żegnaj./esperer
|
|
|
|
Mówimy coś wbrew samym sobie, bo tego wymaga od nas świat. Gubimy się jak małe dzieci i szukamy winy wszędzie, tylko nie w sobie
|
|
|
|
Zabawne, że ludzie, którzy mieli nigdy nie ranić, zranili najbardziej. Ci, którzy mieli być na zawsze, pierwsi spakowali walizki. Nie składaj obietnic, ludzie zbyt często je łamią.
|
|
|
|
"Nie ma nic bardziej tragicznego niż żebranie o gest, o uśmiech od ukochanej Istoty. Przy tej tragiczności blednie wielka inna tragiczność, tragiczność cielesnego kalectwa, tragiczność duchowego kalectwa... wielka tragiczność blednie przy tragiczności żebrania o miłość."
|
|
 |
 |
"W sumie męczę się, mam dość, lecz czuję, że to kara.
Za te puste obietnice i setki daremnych starań."
|
|
|
|
01.08.2015 o godzinie 16.05 malutka istotka pojawiła się na świecie. malutkie rączki, malutkie stópki i malutkie serduszko, które bije dzięki miłości dwóch osób. PEŁNIA SZCZĘŚCIA osiągnięta.
|
|
|
|
05 kwietnia 2015 o godzinie 17.25 czas stanął w miejscu.. odeszła ważna i bliska mi osoba. Osoba, która wychowywała mnie niemal od początku. Może nie zawsze byłam grzeczna i sprawiałam jej kłopoty podczas nieobecności mamy, to ciężko mi, gdy myślę, że jej nie ma. Za granicą jestem już ponad rok, ostatni raz składałam jej życzenia na Dzień Babci.. nie zdążyłam poinformować jej, że po raz siódmy zostanie prababcią..nie zdążyła nawet zobaczyć zdjęcia USG mojej córeczki.. Mimo że nie dociera do mnie jej śmierć, to wciąż łzy cisną mi się do oczu, gdy pomyślę, że odeszła.. Na cmentarzu, widząc grób dziadka przybrany pogrzebowymi wieńcami nie dowierzam, że tam- wewnątrz betonowych "ścian" leży jej ciało pozbawione ducha. Tęsknię dwa razy mocniej.. i nie dowierzam.
|
|
|
|
Dodaj komentarz
