 |
|
i trochę spuchnięte oczy, nie jakbyś płakała przed chwilą, ale tak, jakbyś płakała po trochu, codziennie.
|
|
|
|
jej oczy błyszczą szczęściem, nazwij to jak chcesz
to nie krótkotrwały romans, jedno nocny seks.
|
|
|
|
Czasem myślę '' w co ja się pakuję?!''.
Jestem grzeszna, brudna.
Jestem dziwką.
Ten wstyd i to zakłopotanie.
Są mi tak znane.
Nic nie znaczę, jestem zerem.
Śmieciem.
|
|
|
|
Seks, seks, seks.
Czy jest coś, co daje tyle przyjemności i jednocześnie tyle bólu?
Nie wiem, ale wywołuje tyle wrażeń,
że nawet rozmowy o nim, przyprawiają nas o podniecenie.
Jestem młoda.
Za młoda.
I tak już się przed Tobą zeszmaciłam.
Nie raz...
Po co mi to wszystko?
Sam zauważyłeś, że niechętnie Cię tam dotykam.
'' Wstydliwa jesteś pod względem tych spraw. ''
Wstydliwa?
Czy zbyt niedojrzała?
- Następnym razem bardziej się postaram.
- No mam nadzieję.
Ja też mam taką nadzieję.
|
|
|
|
Rób mi jakąś krzywdę. Chcę poczuć. Mocniej. Ostrzej. Dobitniej. Chcę wiedzieć. Czuć. Że jestem dla Ciebie nikim."
|
|
|
|
Zawsze się bałam. Bałam się być zbyt brzydka i bałam się być zbyt piękna. Bałam się za bardzo zbliżyć do drugiego człowieka i równie mocno obawiałam się odrzucenia. Bałam się drwin. Bałam się oskarżeń, że się mylę, i równie mocno obawiałam się uznania mnie za arogancką, kiedy miałam rację. Takie życie bardzo wyczerpuje. W końcu brakuje już sił, wszystkie źródła są puste i człowiek chce tylko wydobyć się ze swojego życia. Zmienić. Stać kimś innym.
|
|
|
|
Pokochaj mnie różną - brzydką, krzykliwą i skłonną do płaczu, jaka jestem, kiedy wędruję po ciemnych zakamarkach pamięci, gdzie piętrzą się przykryte zakurzoną czarną płachtą skrzynki złych myśli i złych uczynków, rozpadające się, z ostrymi kantami... Natykam się na nie, kaleczę czoło, palce u nóg i klnę przez zęby... Myślisz, że jestem dobra, a tak naprawdę też zła, niesprawiedliwa, nieszczęśliwa. Łatwo pokochać piękną, ale taką?
|
|
|
|
Zdecyduj się. Zdecyduj się i bądź, albo odejdź, raz na zawsze.
|
|
 |
|
boli mnie głowa. wróciłam późno w nocy, całkowicie pijana, ale nie mogłam zasnąć. zresztą, wciąż nie mogę, ciągle płaczę. wściekam się, chociaż nie powinnam. bo przecież jest dokładnie tak jak chciałam. normalna relacja kumpel-kumpela. to dlaczego aż tak boli mnie każde spotkanie z nim? dlaczego od pewnego czasu dręczę się wspomnieniami i wyrzutami sumienia? dlaczego żałuję tamtej decyzji? całkowicie oszalałam. byłam zapatrzona wyłącznie w siebie, w swoje własne potrzeby i zachcianki. ale dzisiaj jest zupełnie inaczej. i wiem, nie zmienię przeszłości, a mimo to, oddałabym naprawdę wiele aby dostać drugą szansę.
|
|
 |
|
Chciałabym w tej chwili zniknąć i zapomnieć o tym co mnie tak mocno męczy i dusi od środka. Chciałabym dać kolejny krok do przodu i poczuć pewną satysfakcję, że w końcu coś udało mi się zrobić bez przeszkód, ale nie mogę. Jeszcze nie dziś i nie teraz, bo dopiero wszystko się zaczyna. To życie zmienia swój tor. Kolejne, nieprzewidziane zmiany następują i choćby się chciało, to ciężko by było od tego uciec. Ale też nie można tego ciągnąć tak bez końca. Gubię się w tym. Coraz więcej jest rzeczy jest do zrobienia... A po drodze wszędzie pokusy. To nie wygląda tak, jak powinno. To nie jest tak, jak miało być..
|
|
|
|
Jestem zmęczona trwaniem tu,
Zduszona przez wszystkie me dziecięce lęki..
|
|
|
|
Moja dziewczynko z porcelany,
kiedyś to mi się stłukła?
|
|
|
|
Dodaj komentarz
