 |
 |
Czuje, że przez Ciebie się rozpadam..
|
|
|
|
Tęskniła za nim nieustannie. Oprócz pragnienia odczuwała tylko to jedno: tęsknotę. Ani zimna, ani ciepła, ani głodu. Tylko tęsknotę i pragnienie. Potrzebowała tylko wody i samotności. Tylko w samotności mogła zatopić się w tej tęsknocie tak, jak chciała.
|
|
|
|
1. Jesteśmy dość samotni. Brakuje nam czułości, drugiej osoby, zaufania, bezpieczeństwa. Potrzebujemy kilku miłych słów, kilku gestów. Próbujemy się uśmiechać, żyć normalnie i po prostu nie myśleć o danym uczuciu. Wchodzimy w przejściowe fazy. Uciekamy do innych, uciekamy do internetu... Znajdujemy tam osoby, które nas rozumieją. Ludzi, którzy chociaż w małym stopniu nam pomagają. Tłumaczą jak powinniśmy żyć i ile dawać od siebie. Z czasem to również nie wystarcza. Spotykamy kogoś innego, osobę z którą chcemy spędzać coraz więcej czasu. Z którą możemy rozmawiać o wszystkim i o niczym. Wciąż mamy dzięki niej jeszcze nadzieję, że nie zostaliśmy sami, ze jednak jest ktoś podobny.
|
|
|
|
2.Przywiązujemy się coraz bardziej i bardziej. Tworzymy jakąś magię, cząstki. One pomagają nam przezwyciężyć odległość i nie tylko. Łączą nas w jedną całość. Zaczynamy być jednością, dopełniamy się. Próbujemy zaprzeczyć faktom, ale nie da się. To już wyższa szkoła, to zakochanie...Teraz przyszło to szczęście, próbujecie. Są chwile, za które można oddać wszystko. Nocne sms'y z treścią 'kocham Cię' i pobudki, które nie doprowadzają do szału tylko dlatego, iż budzi nas najważniejsza osoba. Rozmawianie przez telefon, słodkie kłótnie na temat tego, kto o kogo się bardziej stara. Tworzenie własnych historyjek i opowiadanie jak to było w dzieciństwie. Udowadnianie miłości i najgłębszego oddania. Wysyłanie prezentów pocztą. A co jeśli wtargnie monotonia? A ona się ukaże.
|
|
|
|
3.Wtedy zaczną się kłótnie, płacz i ból. Nie będzie już uśmiechu i żartów. Nadzieja będzie zanikać, powoli ale będzie. Staniemy się znów całkiem innymi światami co nie oznacza, że przestaniemy walczyć. Cały czas będą te same starania. Po prostu zmienią się dusze, nie będą już tak idealne. Wszystko co zakazane nie będzie już do zdobycia, bo przecież mogliśmy tylko w dwójkę, nigdy osobno. Będziemy wybaczać sobie wszystko. To znika. To połączenie.. To nasza wspólna przyszłość. Może jednak nam się uda? Może warto spróbować znów? A JEŚLI NIE? Jesteśmy zbyt zakochani, żeby tak pomyśleć.
|
|
|
|
4.Nie kierujemy się rozsądkiem lecz sercem. Kierujemy się tym ciepłem, które gdzieś jeszcze jest w nas. Nie przyjmujemy do głowy myśli, że możemy stracić tą osobę, więc ciągniemy to oboje. Nie chcemy tak bez siebie. Są wspomnienia i jest wybór drogi. Albo idziemy w prawo, gdzie czeka nas długa walka, albo w lewo gdzie spotkamy ból, tęsknotę, ale także zapomnienie i coś nowego. Wyobrażasz sobie siebie czekającego? Wiernego i silnego. Tutaj liczy się wytrwałość, nie wiek, kilometry, różne poglądy czy religia. Tutaj liczy się MY, a nie inni. Tutaj jest tylko to co sami zbudujemy, o co sami zawalczymy. Jesteście sobie oddani, już tak na zawsze w całości. Przecież nie kocha się za coś, lecz pomimo wszystko...
|
|
 |
|
tak, znów płaczę z bezsilności. boję się o to co będzie. boję się o własną przyszłość. coraz więcej mam wątpliwości względem tego co jest dla mnie naprawdę ważne. łamię się w tym wszystkim co mnie przerasta. zbyt wiele mam tych spraw na głowie i kłopotów, które wiecznie się za mną ciągną. nie wytrzymuję już tej wiecznej presji ze strony najbliższych. a przyjaciele? nie ma ich przy mnie. przynajmniej nie ma takich mi bardzo bliskich osób, przed którymi swobodnie mogłabym się uwolnić z otaczających mnie problemów. teraz wszystko stało się takie nijakie. pomimo, że uśmiecham się do obcych to nikt nie widzi, że to tylko sztuczna maska, pod którą ukrywam swoje prawdziwe oblicze. a ja? straciłam już nadzieję... do życia.
|
|
|
|
jestem stabilna emocjonalnie chociaż w głębi duszy czuję, że się wypaliłam. nie ogarniam siebie, swojego zachowania, ani tym bardziej uczuć, które we mnie siedzą. czuję się zagubiona pomiędzy jednym, a drugim światem. pomimo, że chodzę po tym świecie to wciąż szukam jakiejś konkretnej ucieczki od wszystkiego co mnie otacza, co męczy i co zabija. wręcz wykańczam samą siebie oszukiwaniem siebie, że nie potrafię już kochać, że nienawidzę pewnych osób, a tak naprawdę za nimi cholernie tęsknie. gram kogoś kim nie jestem, ponieważ próbuję pokazać, że potrafię być silna i się buntować, lecz nikt nie zwraca na to uwagi. za późno jednak będzie już na to wszystko, gdy wpadnę w codzienną rutynę własnych kłamstw, a moje życie stanie się niebezpieczną grą, w której coraz bardziej zaczynam się zagłębiać. lecz wtedy nikt nie pozna prawdy o mnie. nikt się nie dowie dlaczego tak bardzo się zmieniłam.
|
|
|
|
zraniłeś mnie. wiesz o tym doskonale, lecz się nie przyznajesz do tego. z premedytacją zadałeś mi mnóstwo ciosów, które zraniły moje serce. uśmiech pojawił się na twojej twarzy, gdy widziałeś i słyszałeś, jak cierpię z bólu i płaczę. czułeś satysfakcję zemsty na mnie. cieszyłeś się tym, że tak samo odczuwam ból tak, jak ty czułeś go wcześniej, gdy ja raniłam ciebie, prawda? lecz zapomniałeś o jednej ważnej rzeczy.. to wszystko zaczęło się od ciebie. ty postawiłeś pierwszą kartę na stół, ty pierwszy zdradziłeś. a ja? głupia zaś dziewczyna wybaczyłam ci. bo wierzyłam, że to był twój jednorazowy wyskok związany z chwilą słabości. ale to już był dla mnie znak od życia, że na tym się nie skończy. powinnam już wtedy kopnąć cię w tyłek i pożegnać się z tobą raz na zawsze. jednak tego nie zrobiłam. nie mogła, nie umiałam. wiedziałam, że w głębi serce wciąż cię bardzo kocham..a zauroczenie i zaślepienie uczuciem stało się silniejsze od mojej własnej woli. miłość i głupota wygrały.
|
|
|
|
jestem w takim stanie, że mogłabym wypić najtanszą wódke bez popity z gwinta, nastepnie położyc sie w rowie i przeleżeć tam całą noc, opłakujac swoje życie
|
|
|
|
1.Kochaj mnie, rań, bij, kradnij, płacz ze mną, oddychaj tym samym tempem, daj mi wszystko co masz. Porównuj sytuacje z innymi, pragnij lepszego życia. Marz o nas, albo lepiej o innych. Stwierdź, że nie nadajemy się do niczego. Bądź na skraju wyczerpania. Walcz o każdy dzień, a nawet o ułamek sekundy. Zatrzymuj przy sobie chwile ulotne jak powietrze. Lataj jak motyl i ciesz się jak małe dziecko. Dawaj z siebie tyle ile tylko możesz. Zatrzymuj świat i przewijaj historię swojego ja. Buduj mur ochronny, aby nikt nie dostał się do twojego serca i uczuć. Nie wolno ci się poddać. Tak dokładnie tak jakbym mówiła o sobie. Jakbym panowała nad tym czymś w mojej głowie. Nawet bym chciała, ale zbyt długo bym nie potrafiła. Moje myśli mieszałyby się w coś złego.
|
|
|
|
2. Po resztą i tak są niedobre, wiem nie widzę większej różnicy. Chcę krzyczeć do ludzi, że też muszę być inna. Bo przecież inne nie znaczy złe. Chcę być wyjątkowa, jedyna. Ale nie oddzielana od reszty, bardziej niesiona pragnieniem. Ciekawe jak to jest gdy komuś na nas zależy, prawda? Gdy nie musimy się obawiać samotności i tego, że umrzemy bez nikogo. Że nie znajdzie się osoba, która nie uroni nawet jednej łzy nad naszym pogrzebany ciałem. Daj mi wytrwałość, tylko to. Albo jeszcze może trochę pokory i zaufania. I niech inni odczuwają to co ja do nich.. Może być nienawiść, albo zwątpienie. Tęsknota lub kruchość. Lub coś nowego. Poświęcenie, oddanie, czułość...
|
|
|
|
Pokaż komentarze (1)
