|
ziuum15.moblo.pl
Czasem wydaje mi się że już naprawdę wiem co robić i że wszystko mi się poukładało w głowie a ta cała przeszłość jest tylko powieścią do której przestałam wracać.
|
|
|
Czasem wydaje mi się, że już naprawdę wiem, co robić i, że wszystko mi się poukładało w głowie a ta cała przeszłość jest tylko powieścią, do której przestałam wracać.
|
|
|
Bo tak właściwie to wszystko działo się na wyobrażanej płaszczyźnie i o. Kot spadł z komina i potłukł tę cienką taflę lodu, po której stąpaliśmy...
|
|
|
Odeszło, sponiewierane przez nieczułe serca. To tylko wspomnienia z tamtych chwil, ulotne zdarzenia.
|
|
|
Wszystko to, co kiedyś było najważniejsze, teraz - bezcenne, może nawet nieistotne.
|
|
|
A one nie mają już nawet smaku, zabrał wszystko czas, pozwolił zapomnieć, otulić cieniutką mgiełką kurzu.
|
|
|
Daremnie szukamy drogi do siebie, bezowocnie muskamy wspomnienia, pragnąc, by znów odżyły, stały się namacalną rzeczywistością.
|
|
|
Już nie my, teraz tylko ty i ja. Powoli próbujemy odgadnąć sens tamtych pospiesznie spisanych słów, niewypowiedzianych myśli.
|
|
|
A jeśli mnie mimo wszystko potrzebujesz, zatrzymam ten pędzący pociąg, który podąża do
K r a i n y Z a p o m n i e n i a .
|
|
|
Przyciskając usta do zimnego szkła zostawił na nim swój ciepły oddech.
|
|
|
Jego obecność i miłość okazały się silniejsze. Spojrzała za siebie, czując na sobie jego wzrok. Ujrzała kawałek szklanego muru, a za nim jego postać.
|
|
|
Będzie szeptał do niej z ustami przyciśniętymi do zimnego szkła, wierząc, że któregoś dnia podejdzie do niego i przyciśnie swoje wargi, dłonie, całe swoje ciało
|
|
|
Wstała i zgarniając płaszcz, w którego fałdach ukrył się lęk, ruszyła przed siebie. Stukając obcasami zostawiała za sobą głos swojego serce i ślad, który zmyje jesienny deszcz.
|
|
|
|