 |
|
Były dni, gdy myślałem, że jesteś kolejną suką która chciała wykorzystać faceta dla swojego ego ale za każdym razem gdy widzę jak na mnie patrzysz, gdy widzę Twój smutek kiedy widzisz mnie z inną uświadamia mi że jednak kochałaś, że wciąż coś czujesz a rozstałaś się z rozsądku, z bólu, z miłości. Nawet dziś kiedy Cie zobaczyłem, gdy mijałaś mnie razem z nim, było coś dziwnego w Twoich oczach, wiele emocji zmieszanych w jednym spojrzeniu. Wiem to, mógłbym Cie odzyskać, gdybym nie był z nią. Sprawa od poczatku przegrana, nie ma sensu nic mówić ani pisać, będziemy sie tak mijać juz zawsze, widząc w sobie nieosiągalne marzenia, utracone szczęście, uświadamiając sobie jak szare jest życie.
|
|
|
|
Znowu pojawiłaś się znikąd, zaskoczyłaś i po co tyle czasu obmyślam co mogę Ci powiedzieć, na cóż mi tak wiele zdań w głowie i tych uczuć które tak bez trudu tworzą piękne słowa, skoro jedyne co udaje mi się powiedzieć przy takich spotkaniach jak wczoraj to "hej".
|
|
|
|
Jak bardzo trzeba być beznadziejny żeby przez jej jedno zbyt długie spojrzenie nie móc spać po nocach. Była mi do obojętna a dziś jakoś zbyt duszno bylo mi gdy siedziała tak blisko i do mnie mówiła. Nie mam już sily aby zakochać się w kimś zbyt nieosiągalnym, za dużo na głowie i na duszy. A jednak kusi to szczęście potencjalne. Może na wiosnę się postaram, teraz odpuszczam.
|
|
|
|
Próbuje z uśmiechów i spojrzeń stworzyć nowe nadzieje, chcę wykorzystać całą moc która we mnie drzemie aby kochać, chciałby stanąć w miejscu w którym nawet twoje "kocham" nie zawróci mnie z drogi do nowego szczęścia.
|
|
|
|
Szczery uśmiech pozostał mi tylko dla Ciebie, widzę twoje oczy i przypominam sobie że na co dzień wegetuje, że życie skończyłem z Twoim żegnam, każde nasze spotkanie jest tchnieniem nieuzasadnionej nadzieji która popycha mnie do stawiania kroków każdego dnia, jesteś moim zdaniem wspomnieniem prawdziwego szczęścia, teraz okłamuję wszystkich uśmiechem tak pustym, podobno kochałaś moje roześmiane oczy, zachowałem je tylko dla Ciebie
|
|
|
|
Siedzisz tam, udaję że jest mi to obojętne, tak jak tobie że tu jestem. Uśmiechnięty, rozmawiam ze znajomymi żebyś nie poznała, że ból rozrywa moje wnętrze, żebyś myślała że dla mnie też to była chwilowa miłość. Tymczasem zdruzgotałaś moje nadzieje na szczęście i odebrałaś sens by się starać. Próbuję odnaleźć drobinki radości tu gdzie mnie zostawiłaś, czasem wydaję mi się że już coś mam a potem znowu widzę ciebie, coraz bardziej obcą. Byłem na szczycie świata, wchodziłem tam z wielkim trudem, wytrwałą pracą, znalazłem tam Ciebie a ty zepchnęłaś mnie do głębokiego rowu. Nie mam już powodu by wchodzić na pagórki. Pójdę na równinę i doczekam do śmierci.
|
|
|
|
jutro wytrzeźwieję, będę chciał być rozsądny ale dziś kocham cię nad życie, tańczę w myślach, powtarzam każdą wspólną chwilę, jestem tam, słyszę jak mnie kochasz, widzę jak czujesz to co ja. Widzę twoje oczy, które mnie kochały w tych wszystkich miejscach, w których już nie chcę się znaleźć, które dla mnie są tylko nasze. Nigdy nie uwierzę, że to co w nich zobaczyłem było kłamstwem, to ty kłamiesz, że nie kochałaś. Ból przeszkód cię oszukał, strach stał się twoją siłą aby uciec. Zło zwyciężyło, wykorzystując dobre cytaty. Odrzuciłaś tego, który był idealny ulegając temu co było nam pisane. Przestraszyłaś się ,że chciałem wygrać z przeznaczeniem, chciałem dać w mordę losowi i stać się bogiem ale zwątpiłaś, we mnie, w szczęście, w nas. Wiara, miłość i nadzieja... czegoś zabrakło, czegoś było za wiele...
|
|
|
|
potrafisz upodlić mędrca, prawdziwą miłość przedstawić jako stratę, pragnienie jako miłość, cel, szczęście, dać to czego pragnę, dać pragnienie tego czego nie widziałem aż zobaczę i zapragnę , dać bliskość nieskończoną a potem zabrać abym nie wierzył w szczęście poza tym co straciłem, choć nie miałem mieć, co dałeś aby zabrać. Jesteś sadystycznym obserwatorem, intrygantem, sam jesteś skończony i chcesz mnie upodlić abym był niżej niż ty, upadły w nieskończoności beznadziei, tym mnie uczyniłeś. Znowu wygrałeś, jestem tu, może twój, może dasz mi co zapragnąłem, może mnie udusisz smutkiem. Nie ufam ci, ale chcę ją, dałeś mi jej zasmakować, jeśli dasz całą, ja oddam siebie na zatracenie. Umowa jest umową choć dla ciebie jestem nikim, ale zaraz ty będziesz nikim, daj mi to czego pragnę, wiele się nie różnimy, tylko ciałem. Gardzisz mną ale koniec nas zrówna a dasz mi ją a ugnę kolano. Może ugrasz coś a może stracisz, widzisz, jestem jak ty, nie ufaj, daj, bo pragnę, rozumiesz...
|
|
|
|
szaleństwo mnie ratuje przed szaleństwem nie kochania mnie już
|
|
|
|
Lubię wierzyć sobie, że jednak kochałaś, że udajesz, że nic nie czujesz, może oszukałaś mnie jak nikt inny ale nie chcę tego uznać, chcę wierzyć, że nie było nam pisane, że zbyt wiele musiałaś znieść i nie dałaś rady ale gdzieś pozostało to co czułem ja, co czuję ja i nigdy nie przestanę. Jeśli nie pozostało w tobie nic, nie czułaś choć połowy tego co ja, jaki sens ma życie? To musi być sztuczka szatana, żaden człowiek nie wymyśliłby tak okrutnego losu dla mnie. Zostanę przy życiu aby spotkać Cię jeszcze parę razy.
|
|
|
|
Lubię gdy alkohol dotyka mojej duszy dźwiękami muzyki, tak jak ty dotykałaś spojrzeniami, uśmiechami, pocałunkami. Chciałbym chcieć zapomnieć ale tak bardzo utknąłem w chwilach z tobą. Nawet gdybym miał stać się najżałośniejszą istotą na Ziemi nie zaprzeczę, że to były najlepsze chwile mojego życia. Dziękuje za nie i nienawidzę.
|
|
|
|
I jeśli gardzisz tą miłością to już nic innego nie będzie mieć znaczenia bo nie ma rzeczy bardziej absurdalnej. Życie staje się absurdem bez reguł, nie trzeba się starać i kochać, przyjdzie to czego nienawidzimy gdy czekamy na to co kochamy.
|
|
|
|
Dodaj komentarz