 |
|
Za każdy dzień z uśmiechem dziękuję, choćby naiwnym. Za to, że nasycasz moje nadzieje kolorami, choćby złudne. Za to, że mam za czym tęsknić, choćbym nie chciał.
|
|
|
|
Coś przyzywa, jakby przyciągało niezniszczalną nicią przywiązaną do dusz, jakby rozrywało wszechświat gdy odchodzimy w przeciwną stronę. Modlę się pochylony na ekranem o cud, że gdy już napisze, od twych słów nie utonę.
|
|
|
|
A gdybyś tu była, mądrość, która powstrzymuje skryłaby się między biciem serc. Gdybyś tu stała, nie dostrzegłbym słów rzuconych na wiatr. Sumienie znika gdy odległość od naszych ust jest krótsza niż wyszeptane "przestań". Czy to droga ratuje nas od błędów, czy pytania którymi podlewałaś żywopłot skrupułów.
|
|
|
|
Bezsens ograbił mnie ze słów. Nieposkładane myśli krążą jak sny bez zakończenia. Nie napisze Ci nic pięknego, przytulę a będę gdzie indziej. Ciemność zimy pochłania nadzieje a nie pragnienia. Coraz silniejszy w ciele, niepowstrzymany w biegu a bezbronny na uśmiech i obojętność. W świetle dni, w zapomnieniu codzienności znasz mnie z uśmiechu, z radości życia, spójrz tylko na moją twarz w mroku, kiedy przebudzam się w udręce nocy.
|
|
|
|
Zabrałaś nam całą miłość z szacunkiem, o którym zapomniałaś. Podstawiałaś nogi gdy byłem chory, wbijałaś nóż gdy potrzebowałem lekarstwa. Dlatego pójdę z Tobą dalej, jak obiecałem, lżejszy o serce, cięższy o kłamstwa.
|
|
|
|
Utkwił mi dziś jeden obraz w głowie. Widziałem ją, jak była jeszcze dzieckiem, poznałem po uśmiechu. Jesteśmy z innych światów i czasów a i tak walczyłbym o Ciebie gdybym nie był już na wojnie skazanej na porażkę.
|
|
|
|
I nawet piosenki, które wczoraj rozpalały duszę dziś są tylko dźwiękami dla uszu.
|
|
|
|
Biegnę przez kolumnadę przyrody, szukając się w spokoju tej zielonej świątyni. Cisza głęboka jak ten las krzyczy we mnie, woła za szaleństwem emocji, które zgubiłem tak nagle, że zamiast poczuć ulgę, nie wiem gdzie iść.
|
|
|
|
I żadne z miejsc nie będzie nasze, prócz tej pustki we mnie, którą odwiedziłaś na chwilę.
|
|
|
|
Dodaj komentarz