 |
|
Z każdym zdaniem unosisz mnie ponad żelazne chmury codzienności. Wczoraj Twoje oczy połykały mnie, usta były tak daleko jak ostatnie skrupuły tak blisko, że nie starczyło słów, tylko ciepło naszych ciał unoszące w oparach nasze pragnienia, dotykało nas delikatnymi cząstkami. Gubimy się w sobie tak jak w słowach usprawiedliwienia. Umiem sobie powiedzieć nie ale czy potrafię Tobie. Wchodzisz za mną do ciemnej, ślepej uliczki, pewnie masz plan. A może wiesz, że koniec jest tak szybki jak początek. Może zachłysnęłaś się mną a nie czujesz jeszcze gorzkiego posmaku. Chwytasz dzień razem ze mną, zbieram chwilę tak piękne jak Ty. Może to wystarczy gdy nie można dogonić marzeń.
|
|
|
|
Chyba nie wierzę w to co się stało, jeśli uwierzę, to nie Tobie. Jeśli słowa były prawdziwe, to brakuje szczęśliwych zakończeń. Wszystko kończy się na nie, poza moim spróbujmy.
|
|
|
|
Jesteś zbyt blisko, zbyt łatwo Cię zobaczyć, dotknąć. Zbyt mocno świeciły Ci oczy szaleństwem, które znam, które miesza radość z rozpaczą. Spotkanie to ostatnie czego chcemy, to wszystko czego pragniemy. Może powiem Ci nie, tak żebyś wiedziała, że chcę.
|
|
|
|
Odpisałem coś na przeczekanie. Odpowiedź bez odpowiedzi, która pozwoli poczekać na jutro. Coraz bardziej ten rok wydaje mi się dziwnym snem a ja nie wiem czy lepiej się budzić czy w nim utonąć.
|
|
|
|
I co mam odpisać? Nie chcę Cię ranić ciszą ale byłaś koleżanką, prawie siostrą bo tylko na tyle pozwolałem a teraz... W umyśle trwa przebudowa a ja nie wiem czy jej nie anulować. Może jutro będę w stanie to pozbierać w odpowiedź.
|
|
|
|
Dlaczego teraz, dlaczego ja? Znowu pogodziłem się z moją celą, cieszyłem się blaskiem krat, dekorówałem ją udawaną radością i znowu życie stawia obok wyzwanie, nadzieję, uśmiech. Skąd ten pomysł aby nagle mówić mi to wszystko, tak patrzeć w moje oczy, że nie sposób wątpić? Przecież możesz mieć każdego, kiedy nie powinnaś mieć mnie. Nie powinnaś z tyłu powodów. A jednak wierzę w Twoje uczucia, wierzę w uzasadnienia. Zrujnowałaś mój spokój aby tylko mi wyjawić to co nie ma racji bytu? Rozerwałaś mnie na rozum i serce. Wiem, że widziałaś prawdę w sowach serca, kłamstwa rozumu kończące rozmowę. Może chciałaś aby nasza historia była niemożliwa tylko z rozsądku a nie z braku tych uczuć. Próbowałem Cię nie zauważać a teraz próbuję widzieć cokolwiek innego.
|
|
|
|
Uczymy się żyć bez kłamstw, że jeszcze coś pozostało, że jest jakaś nadzieja żeby to ożywić. Prawda to cios, ale lepiej dostać porządnie niż truć się kłamstwami kolejne lata. Trzeba ustalić teraz zasady bez fałszywych pocałunków, ustalić wspólną trasę bez podstawiania sobie nóg.
|
|
|
|
A dziś nie oglądam się, nie mrużę oczu aby dostrzec co przede mną. Myślę o mojej ręce sięgającej po kubek, o palcach piszących po ekranie. Idę po linie czasu lawirujac między przeszłością i przyszłością. Nad przepaścią bez miłości, bez powodzenia, zakończonej czarnymi kolcami błędów. Nie, nie myślę o niej, tylko lina, tylko moje ciało przeciekające się przez przestrzeń, bicie serca, powiewy niepewności. Nie zamykam oczy by poczuć ból, nie wzdycham aby go wydobyć. Przemykam udając życie.
|
|
|
|
Patrzyłem prosto w oczy ciemnosci, tak gęstej że nie sposób się poruszyć, tak wielkiej, że otoczyła mnie z wszystkich stron. Nie było żadnego blasku oczu, nie było tuneli światłości, chwały niebios. Bagno mroku, pochłaniające każdy foton bez zapłaty, bez nadziei na iskry. Próbowałem rozpuścić ją muzyką, próbowałem alkoholem, w szaleńczych ruchach wyrwać się z jej objęć, gdy odkryłem, że patrzę na siebie. Otwieram oczy i cieszę się deszczem, cieszę się wietrem, witam dzień by czynić go cudownym.
|
|
|
|
Słowa nic nie znaczą kiedy są pisane przez uczucia, które nigdy nie powinny istnieć. Słowa są tak puste jak prawda w nich, gdy sumienie nie pozwala iść w jej kierunku.
|
|
|
|
Nie potrafię się pogodzić, że staniesz się wyblakłym wspomnieniem. Zrób coś z tym bo oszaleję.
|
|
|
|
Znam Cię najmniej z dziewczyn, o których myślę a najbardziej o Tobie myślę. Po namyśle to sobie myślę, że raczej czuję Cię niż o Tobie myślę.
|
|
|
|
Dodaj komentarz