 |
xsadnessx.moblo.pl
marzy mi się czas w którym będę mogła siąść z książką herbatą i czekoladą w moim ulubionym miejscu bez zadręczania się myślami że coś muszę zrobić że czas ucieka że
|
|
 |
|
marzy mi się czas, w którym będę mogła siąść z książką, herbatą i czekoladą w moim ulubionym miejscu, bez zadręczania się myślami, że coś muszę zrobić, że czas ucieka, że muszę, że muszę, że muszę ..
|
|
|
|
Co w nim polubiłam?
Na pewno spojrzenie, którym zwabił mnie do siebie niby spytać jak się mam.
Uśmiech i w sposób jaki się poruszał.
Z grubsza wszystko co było widać na pierwszy rzut oka - było nie do ominięcia.
Przyciągał śmiałością i pewnością siebie.
Parę chwil, które przerodziły się w długi wieczór.
Poznawałam jego charakter i wnętrze, które wydawało się nie mieć końca.
Opowiadał o tym, a zaraz kończył zdanie kompletnie czymś innym, aż w końcu poznałam jego smak.
Pieprzyk schowany za uchem i zapach perfum, który momentalnie mnie od niego uzależnił.
Ciepła dłoń i cień rozbawienia w okolicach kącików ust.
Zdobył mnie z nieukrywanym uśmiechem.
|
|
|
|
Życie można zmarnować na wiele sposobów. Wciąż się waham, który wybrać.
|
|
|
|
"ciesze się, żyjąc chwilą,
i codziennie pozwalam sobie na przyjemność popadania w obsesję.
tłumaczę sobie, że nic nie trwa wiecznie.
zwłaszcza coś, co jest dobre"
|
|
|
|
Nawet jeśli czasem trochę się skarżę mówiło serce to tylko dlatego, że jestem sercem ludzkim, a one właśnie są takie. Obawiają się sięgnąć po swoje największe marzenia, ponieważ wydaje im się, że nie są ich godne, albo, że nigdy im się to nie uda. My, serca, umieramy na samą myśl o miłościach, które przepadły na zawsze, o chwilach, które mogły być piękne, a nie były, o skarbach, które mogły być odkryte, ale pozostały na zawsze niewidoczne pod piaskiem. Gdy tak się dzieje, zawsze na koniec cierpimy straszliwe męki.
|
|
|
|
Najgorsze jest to, że nie panujesz nad tym, jak się od kogoś uzależniasz.
|
|
|
|
Istnieje na świecie tylko jeden człowiek, którego naprawdę pokochasz, reszta to tylko zauroczenia i życiowe błędy.
|
|
|
|
Pozbieram się. Zresztą, który to już raz?
|
|
|
|
chodzi o to, że uciekam przez miłością, chowam się przed nią pod łóżko, nie piszę z przyjaciółmi, nie spoglądam za siebie bo ona może być wszędzie, może napisać do mnie na gg, wpaść na mnie w parku bądź wylać na mnie sok w szkole. i wiesz, za szybko się przyzwyczajam, za szybko można mnie zranić. I nagle coś się zjebało, dopadła mnie, uwiesiła się na szyi i nie chce odejść, przez nią nie śpię po nocach, to przez nią po raz kolejny wstąpiłam w świat wirtualny i nie mogę z niego wyjść, mimo tego, że byłam chroniona mocnym, betonowym murem, czuję, że znów się zakochałam, co boli najbardziej.
|
|
|
|
Osobno już dawno, choć razem cały czas.
|
|
|
|
Wiele się pozmieniało. kolejny rozdział w moim życiu musiałam zamknąć chociaż on się jeszcze w pełni nie rozpoczął. zgubiłam w tym wszystkim sens życia, który dla mnie istniał, a który próbowałam naprawdę zdobyć. myślałam, że to wszystko się uda, ale moja niechęć do tego mnie przerosła. straciłam siłę i motywację do walki, ponieważ to co było dla mnie ważne powoli zaczęło się ode mnie oddalać. życie stało się bezbarwne, samotność okazała się jedynym przyjacielem, który nadzwyczaj nie chce się ode mnie odsunąć pomimo tego, że to odpycham. przegrywam sama ze sobą. moje słabości są silniejsze od silnej woli, którą zawsze miałam. zbyt wiele teraz się zmieniło, aby i moje podejście było pozytywne. smutek, szarość i samotność to nieodłączne cechy, których się nie pozbędę szybko.
|
|
|
|
Dlaczego wyglądam jak ja, a jestem kimś innym?
|
|
|
|
Dodaj komentarz