 |
wyjebanewpjzdu.moblo.pl
wtedy będzie idealny czas. biorę
|
|
 |
 |
jeśli naprawdę nie ma innego wyjścia, i musimy się rozdzielić, puścić swoje dłonie, skierować się w przeciwnych kierunkach - dobrze. tylko nie zapominaj. wspomnij czasem mój śmiech, to, jak czule mnie łaskotałeś, zakładałeś kosmyk moich włosów za ucho i jak zaciskałeś swoje palce pomiędzy moimi. nie zakopuj mnie gdzieś na dnie wspomnień, w najciaśniejszym kącie serca. i choć niewątpliwie wszystko w środku rozpadnie mi się w drobne kawałki - pozwolę Ci odejść, lecz spójrz czasem w niebo, kiedy księżyc będzie lśnił pełnią, i szepcz pod nosem moje imię. usłyszę. sercem.
|
|
|
|
|
jest takie imię które noszą setki osób, ale mi się będzie kojarzyło Tylko z jedną.
|
|
|
|
i fałszywie wypowiadane 'u mnie wszystko spoko' / wyjebanewpjzdu
|
|
|
|
|
podniósł wzrok znad zeszytu posyłając mi uśmiech. zamierzyłam się i delikatnie szturchnęłam Go nogą w piszczel. - przestań. - syknęłam robiąc żałosną minę. zaczął się śmiać, a zirytowana naszym zachowaniem nauczycielka w końcu zapytała czy może chcemy wyjść na chwilę i załatwić sprawy niezwiązane z lekcją. - nie trzeba. - odpowiedziałam Jej automatycznie zaciskając mocniej palce na długopisie. - trzeba, chodź. - złapał mnie za rękę i wyciągnął szybko z klasy dziękując chemiczce i zapewniając, że za minutkę jesteśmy. zamykając drzwi objął mnie w pasie i pocałował szybko. - kocham Cię, jak jebnięty kretyn jakiś, widzisz? - zagadnął. i był tylko On, miękkie kolana, zapach środku do mycia podłogi w powietrzu i długopis który wciąż zaciskałam w dłoni. - już, proszę pani. sama chemia. - stwierdził przepuszczając mnie chwilę potem w drzwiach, z szerokim uśmiechem na widok moich roztrzepanych włosów.
|
|
|
|
|
najbardziej brakowało normalności uśmiechu. zwyczajnego uniesienia kącików ust ku górze, ot tak - nie, bo inni to robią, bo widocznie tak w tym momencie trzeba. szczęścia, którym roziskrzą się tęczówki, dwie żaróweczki zamigoczą w źrenicach, a serce, aż zrobi fikołka obijając się o żebro. bezwarunkowo, bez blokady utworzonej przez Jego odejście.
|
|
|
|
|
powiedzmy sobie szczerze - nie jesteśmy idealni. nikt z nas nie jest. każdy w swoim życiu popełnia błędy, na których powinien się uczyć, a czasem jest tak, że mimo to robimy to znów i znów i mimo nauk, które powinniśmy wyciągnąć z tego co zawaliliśmy nadal myślimy, że przy kolejnej próbie się uda. wierzymy ludziom, którym nie powinniśmy, ufamy tym, którym nie powinniśmy ufać. olewamy to co jest w życiu ważne tylko dlatego, że nie wierzymy w to, że akurat to może nam w czymś pomóc. ale najgorsze jest w tym wszystkim to, że kochamy nieodpowiednich ludzi i cierpimy przez nich, odtrącając przy tym ludzi, którzy są w stanie zrobić dla nas wszystko. / dont.
|
|
|
|
Dodaj komentarz