 |
upita_marzeniami_x3.moblo.pl
Życie nauczyło mnie nie tracić nadziei ale też się do niej zbytnio nie przywiązywać. Jest okrutna i próżna wolna od skrupułów.
|
|
 |
|
Życie nauczyło mnie nie tracić nadziei, ale też się do niej zbytnio nie przywiązywać. Jest okrutna i próżna, wolna od skrupułów.
|
|
|
|
Te wszystkie dni, które z nim spędziłam, dały mi szczęście. Szczęście przez chwilę. Dał mi je, po czym odszedł, odbierając wszystko, co miałam.
|
|
|
|
... I żebym kurwa Cię już nigdy nie zobaczyła! ...
|
|
|
|
Czasami mam wrażenie jak coś gotuję jakby stał za mną i chciał mnie połaskotać. Zawsze tak robił. Tylko, że gdy się odwracam jego nie ma. A może jest, ale go nie widzę .
|
|
|
|
Lekarze go stracili, Bóg zyskał Anioła...
|
|
|
|
Życie nie zawsze jest takie jak byśmy chcieli. Na pewno nie jest różowe i przez różowe okulary też nie da się na nie patrzeć. Bo mimo nich widać cały brud tego świata. Nie jest też zielone, a przecież powinno być, bo to kolor nadziei. Ale i nie przesadzajmy w drugą stronę. Nie jest czarno białe, bo przecież zdarzają się jakieś przebłyski żółtego słońca. Życie jest w odcieniach szarości lecz ma też kilka pastelowych barw. Tak jak na starej fotografii, gdy dopiero wchodziły kolory.
|
|
|
|
Życie to ciągłe czekanie .. Na dorosłość , na miłość , na autobus , na ulubiony serial , na szczęście , na wakacje , na przyjaciela , aż w końcu na śmierć ..
|
|
|
|
Nigdy nikt nie zatrzyma moich łez ..
|
|
|
|
dźwięk nadchodzącego sms'a. na wyświetlaczu Jego imię. przyśpieszone tętno, trudności z oddychaniem, drżące ręce i tysiące myśli. czego on może ode mnie chcieć? przecież mnie zostawił. może mnie jeszcze kocha. naciskam na 'Odczytaj', ale zamykam oczy. jednak zżera mnie ciekawość. patrzę na ekran i z zapartym tchem próbuję skupić się na czytaniu. i sama nie wierzę w to co napisał: ' hej Mała. umówiłem się z Twoją przyjaciółką. chyba nie masz nic przeciwko? ' telefon wypada mi z ręki. czuję jak narasta we mnie rozpacz, żal, smutek i wściekłość. pyta czy nie mam nic przeciwko?! jasne ku*wa. NIE mam. zaczynam płakać. tylko to mi zostało.
|
|
|
|
kiedy poczułam spadające krople deszczu na mojej twarzy, zwolniłam tempo marszu. nagle stało mi się obojętne, że zmoknę czy że od wilgoci powykręcają mi się włosy. przestałam się tym przejmować, ponieważ deszcz przypomniał mi Ciebie. szłam sama, więc mogłam pozwolić sobie na wspomnienia.
|
|
|
|
Kocham cię, czy tego chcesz, czy nie. Czy ja tego chcę, czy nie. To jest jak choroba. Jak niemoc, która odbiera mi możność wolnego wyboru, która topi mnie w otchłani. Zabłądziłam w tobie, nigdy już się nie odnajdę, nie odnajdę siebie takiej, jaką byłam.
|
|
|
|
i znów zaczną się czasy śmiania się do łez , picia browarów na ławce, wzajemnego wyciągania się z tarapatów , odwalania przeróżnych akcji. znów wrócił ten na którym tak bardzo mi zależało .
|
|
|
|
Dodaj komentarz