 |
szaramyszz.moblo.pl
Nigdy nie poświęcaj dla kogoś wszystkiego. Ludzie odchodzą. Oni zawsze to robią.
|
|
 |
|
Nigdy nie poświęcaj dla kogoś wszystkiego. Ludzie odchodzą. Oni zawsze to robią.
|
|
|
|
Udajemy, że nie dotyczy nas ten deszcz.
|
|
|
|
Czujesz tę ironię w powietrzu? tak właśnie pachnie świat .
|
|
|
|
Pytam cię o świat, ale ty zanurzasz dłoń w ciepłym strumieniu moich myśli, zmieniasz bieg rzeki, płyniesz pod prąd.
|
|
|
|
“Zaprzedałem duszę gitarze. Gdybym teraz przestał na niej grać, nie byłoby dla mnie miejsca na świecie.”
|
|
|
|
Nie ufam sobie na tyle, żeby myśleć o jutrze; właściwie w ogóle nie ufam sobie na tyle, żeby myśleć.”
|
|
|
|
Nie szukaj sprawiedliwości... Można być wolnym, nosząc kajdany.
|
|
|
|
Nie umiem. Boję się ludzi, boję się świata. Gdy tylko znajduję się w nieznanym miejscu, ściska mnie w gardle i czuję ciśnienie wywierane przez łzy, chcące wydostać się na zewnątrz. Ogarnia mnie paraliżujący strach. Panika uniemożliwia mi wykonanie najprostszych czynności. To chyba jakieś upośledzenie.
|
|
|
|
Co by było, gdyby twarz człowieka mogła dokładnie wyrazić całe wewnętrzne cierpienie, gdyby zobiektywizowała się w akcie ekspresji cała wewnętrzna męka? Czy moglibyśmy jeszcze rozmawiać ze sobą? Czy nie musielibyśmy wówczas mówić, zakrywając rękoma twarz? Życie byłoby praktycznie niemożliwe, gdyby owa nieskończoność odczuć, jaką w sobie nosimy, uzewnętrzniała się w rysach twarzy. Nikt nie miałby już odwagi przejrzeć się w lustrze, bo w groteskowym i tragicznym zarazem wizerunku twarzy stapiałyby się w jedno plamy i wstęgi krwi, rany, co nigdy się nie zabliźnią i strugi łez, co nigdy nie będą powstrzymane.
epmathy.jpg
|
|
|
|
Cały ten zasrany świat powinien zatrzymać się i płakać!!!!
|
|
|
|
Wszystko się zmieniło. Wszystko i wszyscy. Nie podoba mi się to. Nie ma już "przyjaciół". Nie ma "szczęścia"...nigdy nie było. Gubię się we wewnątrz samej siebie. Wypełnia mnie pustka. Straciłam wolę, by żyć. Po prostu - nie mam dla kogo. Tylko ja mogę się uratować...ale nie potrafię. Czegoś brakuje wewnątrz mnie. To nie może dziać się naprawdę, nie mogę tego wytrzymać, już dłużej nie chcę, nie mogę, nie wyobrażam sobie tego. Każdy dzień jest trudniejszy od poprzedniego, wszystko się sypie, każdy się ode mnie odwraca, a po drodze gubię się wewnątrz samej siebie. Nie mogę sobie poradzić z tym piekłem, które czuję.
|
|
|
|
My wszyscy jesteśmy martwi. Tyle tylko, że jedni są już pogrzebani, a inni jeszcze nie.
|
|
|
|
Dodaj komentarz