|
ciekawe co mówisz, gdy ktoś pyta o mnie.
|
|
|
zobaczyłam go i wydawało mi się, że patrzę na zupełnie obcą twarz, szczęśliwa że zapomnienie podziałało odwróciłam twarz. i wtedy odezwał się, a jego głos skręcił każdą możliwą cząstkę mojego wnętrza.bo z jego słów nie zostałam jeszcze wyleczona.
|
|
|
łączyła nas relacja, ta z rodzaju relacji, o które człowiek zapytany z bólem serca i przez zaciśnięte zęby kłamie wbrew sobie i odpowiada, że to nic takiego.
|
|
|
nigdy nie zdajesz sobie sprawy, jak bardzo kogoś lubisz, dopóki nie widzisz go, lubiącego kogoś innego.
|
|
|
nigdy nie rezygnuj z ludzi, do których dzwonisz o trzeciej rano, a oni odbierają Twój telefon. którzy przyjeżdżają do Ciebie z drugiego końca miasta, by Ci pomóc, nawet w najbardziej błahych sprawach, którzy pomimo długiego okresu milczenia, odprowadzą Cię do domu, bo pijana zawieruszyłaś się w ich okolicy.
|
|
|
trochę się zdenerwowałam, a trochę mi się zrobiło smutno. zawsze mi jest smutno, kiedy się przekonuję, że oceniłam kogoś za wysoko.
|
|
|
na tyle Cię przeżyłam i tylko na tyle, żeby myśleć z daleka.
|
|
|
nie zawsze potrzebujemy pomocy od pamięci. bywa, że bardziej potrzebujemy zapomnienia.
|
|
|
minęło wiele miesięcy, ale mnie nic nie minęło.
|
|
|
co chciałem wtedy powiedzieć? nie pamiętam. może nic ważnego. ale dla mnie to były najważniejsze słowa w moim życiu, jakie chciałem powiedzieć, a których nie powiedziałem. tak zastanowić się, to ile takich niewypowiedzianych słów przepadło na zawsze. a może ważniejsze były od tych wszystkich wypowiedzianych?
|
|
|
ludzie mają wrodzony talent do wybierania właśnie tego, co dla nich najgorsze.
|
|
|
a jednak potrzeba mi twoich słów i trzeba twojej pamięci. pamiętaj o mnie, dobrze? może będę się mniej bała, może będę usypiała spokojniej.
|
|
|
|