 |
riot.moblo.pl
Śpij skarbie. Niech ci się przyśni coś miłego. I nie przejmuj się tylko ty obudziłeś moje serce. Już na zawsze będzie należeć tylko do ciebie. Śpij moja jedyna miłoś
|
|
 |
| riot dodano: 18 października 2009 |
|
|
"Śpij skarbie. Niech ci się przyśni coś miłego. I nie przejmuj się- tylko ty obudziłeś moje serce. Już na zawsze będzie należeć tylko do ciebie. Śpij, moja jedyna miłości."
|
|
|
| riot dodano: 18 października 2009 |
|
|
Uczynię wszystko, co mogę, żeby otoczyć Cię radością i szczęściem. ;**
|
|
|
| riot dodano: 18 października 2009 |
|
|
|
| riot dodano: 18 października 2009 |
|
|
|
| riot dodano: 17 października 2009 |
|
|
jak napisać brajlem:"Nie dotykać, urządzenie elektryczne?"
|
|
|
| riot dodano: 17 października 2009 |
|
|
Abstrahując od pietystycznych zagadnień altruizmu metafizycznego, jestem gotowa nieadekwatnie pokusić się o stwierdzenie, że konwersacja z Tobą pobudza moje zmysły..:)
|
|
|
| riot dodano: 17 października 2009 |
|
|
Wiedziałam, że miłość jest jak tama. Jeśli pozwolisz, aby przez szczelinę sączyła się strużka wody, to w końcu rozsadza ona mury i nadchodzi taka chwila, w której nie zdołasz opanować żywiołu. A kiedy mury runą, miłość zawładnie wszystkim. I nie ma wtedy sensu zastanawiać się, co jest możliwe, a co nie, i czy zdołamy zatrzymać przy sobie ukochaną osobę. Kochać – to utracić panowanie nad sobą.
|
|
|
| riot dodano: 17 października 2009 |
|
|
|
| riot dodano: 17 października 2009 |
|
|
Słyszałam jego oddech, szum smyczka równo prowadzonego po strunie. Tak jakby wkradł się do mojej duszy i delikatnie dmuchnął u nasady włosów. Od tej pory wszystko było wspólne: oddechy, czas, powietrze, ciało. I wcale nie chodziło o powolne, altowe, wibrujące dźwięki. Gdzieś spoza szybkich, dokładnych, mocnych dźwięków słychać było tęsknotę i namiętność. Naj pierw solista, piano, eksponował temat. Nasze spojrzenia spoty kały się gdzieś w środku sali, przekazując sobie tempo, ekspre sję, kolor. Rozbrzmiewało tutti orkiestry, las smyczków w idealnie równym tempie zmieniał kierunek, podniecenie wzrastało tym szybciej, im głośniej i bardziej żywiołowo łączyły się wszystkie brzmienia. Na koniec tylko on, skrzypek, i ja, w doskonałym konsonansie, jednakowo zdyszani. Przeżywamy coś tak bardzo potrzebnego, niezapomnianego dla wysuszonego, oczekującego pragnienia siebie. Tyle że ja u końca drogi stapiałam się w jedność tylko z nim, podczas gdy on z ostatnim finałowym taktem...
|
|
|
| riot dodano: 17 października 2009 |
|
|
On nawet mnie rozbierał tak, jak gdyby wyciągał swoje skrzypce z futerału. Z namaszczeniem, uroczyście. Dokładnie tak jak to robi skrzypek, który gładzi swój instrument, muska palcami po smagłym drewnie, strzepując jakieś zupełnie niewi doczne pyłki, tylko jemu znane. Potem patrzy na skrzypce. To spojrzenie jest chyba najpiękniejsze. On także na mnie nagą tak patrzył. Jak na swoje skrzypce przed wielkim, najważniejszym koncertem. I chociaż wiedziałam, że mnie tym koncertem za chwyci, odurzy i spełni, czułam, że nawet gdy będzie ejakulował we mnie, to usłyszy przy tym nie mój krzyk i nie mój płacz, ale jakiś cholerny kontrapunkt. Bo dla niego także łóżko było salą koncertową.
|
|
|
| riot dodano: 17 października 2009 |
|
|
|
| riot dodano: 17 października 2009 |
|
|
Mogłaby czuć na sobie krople rozbijające się o czyjeś ciało. Mogłaby nadal powoli poruszać biodrami. Bardzo powoli. Raz w prawo, raz w lewo i jeszcze... Mogłaby słyszeć głęboki oddech tuż przy uchu i czuć długie liźnięcie wilgotnego języka. Mogłaby już się odwrócić i ująć obcą twarz w dłonie a udo opleść wokół jego uda. Mogłaby całować się z nim wilgocią własnych ust i spływającej pomiędzy wargami wody... Mogłaby...
|
|
|
|
Dodaj komentarz