 |
reserved_.moblo.pl
Tak więc można zmarnować życie wyznaczając granice albo przeżyć życie przekraczając je. Przekraczanie niektórych granic nie jest zbyt bezpieczne ale jeśli człowiek j
|
|
 |
|
` Tak, więc można zmarnować życie wyznaczając granice, albo przeżyć życie przekraczając je. Przekraczanie niektórych granic nie jest zbyt bezpieczne, ale jeśli człowiek jest gotów zaryzykować widok z drugiej strony zapiera dech w piersiach .!
|
|
|
|
` Świat udawania jest klatką nie kokonem, nie możemy się okłamywać w nieskończoność, jesteśmy zmęczeni i przestraszeni, zaprzeczenie temu nie zmieni prawdy prędzej czy później musimy przestać zaprzeczać i stanąć naprzeciw prawdy .!
|
|
|
|
` Czasami rzeczywistość potrafi zajść nas od tyłu i uderzyć z nienacka, a kiedy tama już pęknie możemy już tylko pływać .!
|
|
|
|
- Zabawne że z wiekiem poznając słowa uczymy się mówić, a gdy już umiemy, często nie wiemy co powiedzieć i nie umiemy poprosić o to co tak naprawdę potrzebujemy
|
|
|
|
` Jako ludzie czasem wolimy żyć w nieświadomości, ponieważ nieświadomość bywa przerażająca, ale jest tez w niej odrobina nadziei .!
|
|
|
|
` Gdyby miłość decydowała o wszystkim, wciąż była bym przy tobie .!
|
|
|
|
- Czy jest jakiś czar, który powstrzymuje łzy ?
|
|
|
|
- Może kiedyś nauczę sie znowu kochać .!
|
|
|
|
`Zachciało mi się kontaktów międzyludzkich .!
|
|
|
|
- Może to przeznaczenie połączyło Romea i Julie, ale tylko na chwile potem ich czas przeminął może gdyby wiedzieli zawczasu wszystko skończyłoby się inaczej . Bo nasze uczucie to takie samo jak ich. W miłości chodzi zasadniczo o dokonywanie wyborów. Chodzi o to aby odłożyć truciznę i sztylet i zafundować sobie szczęśliwe zakończenie. Ale czasem mimo naszych najszczerszych zamiarów przeznaczenie i tak wygrywa .!
|
|
|
|
` Może szczęście nie jest nam pisane, może wdzięczność nie musi łączyć się radością. Może wdzięczność to po prostu świadomość tego co mamy, to radość z małych zwycięstw, to podziw dla walki jaką trzeba toczyć aby po prostu być człowiekiem, może jesteśmy wdzięczni za zwyczajne rzeczy o których wiemy, a może jesteśmy wdzięczni za rzeczy których w ogóle nie poznamy. Ostatecznie liczy się to, że dalej mamy odwagę stać na nogach i to powód by świętować .!
|
|
|
|
Stanęła na tarasie z kubkiem gorącego kakao w dłoniach. Spojrzała na księżyc. 'Wiesz, Olbrzymie...' Uśmiechnęła się do siebie. 'Dłonie ogrzewa mi kubek gorącego picia, a tak bardzo chciałabym, żeby na jego miejscu były dłonie mężczyzny, który odszedł. Wiatr oplata moją szyję powodując dreszcze, które nijak mają się do momentu, w którym jego usta wpijały się w moją skórę, tym samym powodując paraliż ciała. Przytulam głowę do poduszki i nie czuję nic. Brakuje mi uderzeń jego serca pod uchem.' Spuściła wolno głowę. 'A mnie brakuje Ciebie.' Usłyszała.
|
|
|
|
Dodaj komentarz