 |
daj mi pewność, że Ty jesteś wszystkim za czym tęsknię.
|
|
 |
Widzę blask w jego oczach, ale wiem, że on zniknie. Będzie coraz słabszy i słabszy, jak ogień, który najpierw staje się żarem, a później popiołem.
|
|
 |
Każą nam zapamiętać idee, nie człowieka, bo człowiek może zawieść, zostać schwytany, zabity i zapomniany, ale idei nie da się pocałować, dotknąć ani przytulić. Idee nie krwawią, nie czują bólu, nie są zdolne do miłości. I nie tęsknie po idei lecz brak mi człowieka...
|
|
 |
Po pierwszym pocałunku wiedziałam, że już nigdy nie chcę całować innych warg.
|
|
 |
Przytul mnie życie, moje szczęście wielkie przytul mnie w ukryciu...
|
|
 |
Tak oto kończy się opowieść o miłości zaczarowanej i przeklętej, miłości prowadzącej do śmierci i mocniejszej niż śmierć.
|
|
 |
Każde z nich musiałoby wyprzeć się samego siebie, wyciąc sobie kawałek serca, duszy i mózgu.
|
|
 |
to niewiedza, której Ci zazdroszczę .
|
|
 |
niektórzy twierdzą, że słyszeli jak jej serce pękło z
bólu.
|
|
 |
wciąż widzę Twoje odbicie w moich oczach, które szuka celu i nie wiem w sumie po co.
|
|
 |
Albowiem nie rozeznaję się w tym, co czynię; gdyż nie to czynię co chcę, ale czego nienawidzę, to czynię.
|
|
 |
dlaczego nas bez walki rozdzielił los ?
|
|
|
|