 |
|
przepraszam, że znaczyłeś dla mnie coś więcej. przepraszam, że musiałeś marnować na mnie swój cenny czas. przepraszam też za to, że twoje koleżanki gniewały się, bo dałeś mi kilka wspaniałych chwil.przepraszam, że zawróciłeś mi w głowie i nie potrafiłam się odkręcić.. przepraszam, dziś już potrafię... wybacz...
|
|
|
|
Nie przyzwyczajaj się do mnie . Nie zapamiętuj mojej twarzy, nie pamiętaj, ile łyżeczek cukru wsypuję do herbaty, zapominaj, jak się ruszam, jak ubieram, jak pachnę . Nie przywiązuj się do mnie - ja mam w zwyczaju uciekać ...
|
|
|
|
nigdy nie zapomnę tego, jak czułam się kiedy był blisko. nie miałam się czego bać, bo wiedziałam, że zawsze stanie w mojej obronie. kiedy było mi zimno, oddawał mi swoją bluzę, nie zważając na to, że sam zmarznie. pomagał mi, jak tylko mógł. a teraz, kiedy go nie ma, nie radzę sobie sama. za bardzo przyzwyczaiłam się do tego, że wystarczyło tylko moje jedno słowo, albo nawet spojrzenie i on robił wszystko, żebym była szczęśliwa
|
|
|
|
nigdy nie zapomnę tego, jak czułam się kiedy był blisko. nie miałam się czego bać, bo wiedziałam, że zawsze stanie w mojej obronie. kiedy było mi zimno, oddawał mi swoją bluzę, nie zważając na to, że sam zmarznie. pomagał mi, jak tylko mógł. a teraz, kiedy go nie ma, nie radzę sobie sama. za bardzo przyzwyczaiłam się do tego, że wystarczyło tylko moje jedno słowo, albo nawet spojrzenie i on robił wszystko, żebym była szczęśliwa
|
|
|
|
- Może o tym jeszcze nie wiesz ale szczęście nie jest dla wszystkich. - Zadziwię Cię, wiem to doskonale
|
|
|
|
twoje bezwładne ręce milczą w kieszeniach. jeśli chcesz wiedzieć, nigdy nas nie było. jeśli chcesz wiedzieć, teraz też nas nie ma. to jest minuta ciszy po nas. i jeśli nawet się kochamy to tylko oddzielnie.
|
|
|
|
Nauczyła się nie upadać, bo jak raz pierdolnęła o ziemię z piedestału miłości, to jej serce się złamało a na sumieniu zrobiła rysa
|
|
|
|
Zostaniesz dla mnie kawałkiem nieba. Wiaderkiem wspomnień, wiatrem we włosach. Zostaniesz kawałkiem mojego serca, tym najbardziej bolącym.
|
|
|
|
Kocham cię? Tak, nie mogę inaczej, inaczej się nie da. Pamietam jeszcze spacery we dwoje, baz skarg na bolącą nogę i mecz, którego nie oglądałeś, bo chciałam porozmawiać, i ten wieczór kiedy przybiegłeś, bo poprosiłam: bądź teraz ze mną. Byłeś, trzymałeś za rękę mimo, że wydaje ci się śmieszny mój lęk przed ciemnością. Byłeś, tego się nie zapomina. A może to tylko kwestia przypadku, ze dziś nie pojdziesz ze mną do parku, bo nie możesz, i może to zwykły zbieg okoliczności, że nie porozmawiamy, bo jesteś zajęty, a może to ta boląca noga teraz się tobie mśi, a może wieczory zbyt zimne byś mógł przybiec do mnie, a może to moja wina, może nie proszę tak jak trzeba, może nie wyglądam jak powinnam, może swoim 'ja' zmuszam cię do tych codziennych kłamstw. Tak! Uwierze jeszcze dzisiaj, że ja jestem winna. Nie ty, ty jesteś niewinny, bo zbyt mocno cię kocham być mógł być winnym.
|
|
|
|
najpiękniejsza jestem wtedy, gdy tak kocham, że zapominam o tym, by się podobać.
|
|
|
|
Była dla niego jedyna, fascynująca i jakby z innej planety bo papierki zawsze wyrzucała do kosza, nie zrywała listków z drzewa i wiązała sznurówki w świecie, gdzie ludzie ich nie wiążą. To chyba ta fascynacja sprawiła, że pokochał ją całkowicie i w dodatku całym sercem. Na śmierć i na zabój warto dodać.
|
|
|
|
Dodaj komentarz