 |
namiro.moblo.pl
Wracałam do domu wieczorną porą było już ciemno . Ciemne ulice oświetlały wysokie latarnie po drodze mijałam ludzi z ich twarzy można było odczytać smutek i zakł
|
|
 |
| namiro dodano: 27 stycznia 2011 |
|
|
Wracałam do domu wieczorną porą , było już ciemno . Ciemne ulice oświetlały wysokie latarnie , po drodze mijałam ludzi , z ich twarzy można było odczytać smutek i zakłopotanie , może byli samotni . ? A może bali się ciemności . ? Nie wiem sama . Nie zastanawiając się , dalej szłam żwawym krokiem . Mimo , że byłam w cienkiej kurtce , a noc nie należała do ciepłych , nie odczuwałam chłodu . Powietrze tego wiczoru było rześkie i lekkie , przybrało zapach świeżo ściętej trawy . Wiatr delikatnie owiewał moje włosy , poczułam wtedy , że jestem szczęśliwa , mimo wielu problemów jakie ostatnimi czasy mnie spotkały . Patrząc na zachmurzone niebo chciało mi się żyć ..
|
|
|
| namiro dodano: 27 stycznia 2011 |
|
|
NIE PALĘ, ale jeśli kiedyś zobaczysz mnie z papierosem, będzie to znaczyło, że nie mogę sobie z czymś poradzić
|
|
|
| namiro dodano: 27 stycznia 2011 |
|
|
-musisz lubić Dziś to Dziś Ciebie polubi. A o Wczoraj zapomnij to ono zapomni o Tobie...
- a o jutrze też coś masz?
- o Jutrze nie wolno. Ono nie jest nasze... o świcie do każdego przyjeżdża wóz i przywozi mu jego Jutro. Ale wcześniej nie wolno tego dotknąć, bo nie wiadomo czy będzie Twoje.
|
|
|
| namiro dodano: 27 stycznia 2011 |
|
|
Najgorsze są chwile, gdy leżąc na łóżku, z słuchawkami w uszach, uświadamiasz sobie, że do niczego nie dążysz, że nie masz nikogo, komu by ciebie brakowało, że tak naprawdę nie masz nic.
|
|
|
| namiro dodano: 27 stycznia 2011 |
|
|
Ona potrzebowała Go tak samo, jak On jej. Taka jest prawda o pokrewnych duszach - w końcu muszą się rozpoznać.
|
|
|
| namiro dodano: 27 stycznia 2011 |
|
|
Bo ona ma sześć różnych uśmiechów. Pierwszy, gdy coś ją naprawdę rozśmieszy. Drugi, gdy śmieje się z grzeczności. Trzeci, gdy snuje plany. Czwarty, gdy śmieje się sama z siebie. Piąty, gdy czuje się niezręcznie. I szósty, gdy... Szósty, gdy Go widzi...
|
|
|
| namiro dodano: 27 stycznia 2011 |
|
|
życie miażdży mnie perfidnie. za każdym razem, kiedy widzi, że się podnoszę przypier.dala mi ze zdwojoną siłą prosto w łeb.
|
|
|
| namiro dodano: 27 stycznia 2011 |
|
|
jestem rozśpiewanym, roztańczonym gównem tego świata. jestem toksycznym odpadem, produktem ubocznym boskiego procesu tworzenia. gnijącą materią organiczną jak wszystko to co mnie otacza. umieram i rodzę się codziennie. i to ty jesteś moją ostatnią nadzieją kochany.
|
|
|
| namiro dodano: 27 stycznia 2011 |
|
|
-Powiedz mi czy robię źle oszukując ich?
-Ale czemu oszukujesz?
-Bo na każde ich pytanie "Co u Ciebie", odpowiadam, że wszystko Ok. Zakładam przed nimi maskę, nie widzą mojego smutku i tego, że dalej go kocham. Nauczyłam się nawet źle o Nim mówić, żeby tylko uwierzyli mi, że już nic do niego nie czuję. Kłamstwo opanowane do perfekcji...
|
|
|
| namiro dodano: 27 stycznia 2011 |
|
|
Uważam, że płakanie ze smutku jest przereklamowane. Stosuję nową metodę, gdy mój nastrój dotyka dna uśmiecham się szeroko. Obliczając moją dzienną ilość uśmiechów pojawiających się na twarzy, wnioskuję, iż w ogóle się z tego dna nie ruszam.
|
|
|
| namiro dodano: 27 stycznia 2011 |
|
|
Talent określa co człowiek robi, nie określa, kim człowiek jest. Kiedy wiesz, kim jesteś, możesz dokonać wszystkiego.
|
|
|
| namiro dodano: 27 stycznia 2011 |
|
|
Zaczynam chodzić w kółko, jakbym chciała zapełnić sobą pustkę. Kiedy się poruszam, wydaje mi się, że bardziej żyję. Co to właściwie znaczy? Nigdy dotąd się nad tym nie zastanawiałam. Przecież żyją również ludzie obłożnie chorzy, przykuci do łóżka na zawsze. Coś jednak mają z tego życia, skoro nie chcą odchodzić. Może nadzieję? Nagle poraża mnie ogrom własnych możliwości. Mogę wszystko, dlaczego więc nic mi się nie chce?
|
|
|
|
Dodaj komentarz