|
Gubi się w tym coraz częściej. Nie wie już co ma mówić, co robić, jak się zachowywać. Czasem ma wrażenie, że jest jak taka naiwna idiotka, bo mu we wszystko wierzy, a on się nią świetnie bawi. Ale po co by to wszystko było? Po co by z nią tyle spędzał czasu? Po co by z nią tyle rozmawiał? Po co by do niej dzwonił? Mimo tego, że jest obok, brakuję jej jego bliskości i jego zapewnienia. Cierpi. Niby jest, ale go nie ma. Z jednej strony wydaje się, że mu zależy, a za chwile myśli, że z nią się nie liczy. Coraz częściej nachodzą ją myśli, że lepiej byłoby gdyby to wszystko się skończyło. Ale żyję z cichą nadzieją, że wreszcie doczeka się dnia, kiedy usłyszy szczere słowa" jesteś dla mnie wszystkim", " dobrze, że jesteś", " nie wyobrażam sobie życia bez Ciebie". Nadzieja daje jej siłę. Co będzie dalej - zależy od niego.
|
Dodaj komentarz