 |
my_lover.moblo.pl
' Jak możesz traktować mężczyzn jak dodatki do stroju? Jestem w tym Mistrzynią. Nauczyłam się od swoich chłopaków.'
|
|
 |
|
'
- Jak możesz traktować mężczyzn jak dodatki do stroju? - Jestem w tym Mistrzynią. Nauczyłam się od swoich chłopaków.'
|
|
|
|
"Nie przejmuj się zbytnio tym, co ludzie powiedzą. Rób, co ci się w życiu podoba, jeśli tylko będziesz mogła potem w lustrze spojrzeć sobie w twarz."
|
|
|
|
'
Wróciła do domu. Na nocnym stoliku postawiła dwa kieliszki i czerwone wino. "Napij się ze mną." – powiedziała, patrząc w uśpione niebo. - "Wypijmy za moją niespełnioną miłość...".'
|
|
|
|
'
Współczuję Ci. -Dlaczego? - Bo ja muszę pomalować paznokcie na czerwono by wyglądać kurewsko. Tobie wystarczy sam charakter żeby być kurwą.'
|
|
|
|
'
Nie ograniczaj marzeń w obawie przed nazwaniem Cię "dziwką".'
|
|
|
|
'Próbowała zrozumieć swoją patologiczną potrzebę miłości i to, że jednocześnie tak wytrwale ją odrzuca. Jak mogła łączyć w sobie tak dwie różne skrajności?Jak mogła dać sercu to czego potrzebowało, skoro ochraniała je wyjątkowo potężnym murem?'
|
|
|
|
'Kilometry nie są dobrą wymówką do zakończenia znajomości. Bo gdy zależy Ci na kimś, starasz się, niezależnie od tego co was dzieli. Najważniejsze jest to, co was łączy...'
|
|
|
|
'
I po co, dla kogo?! Nikt nie jest pewny na tyle żeby można było mu uwierzyć. Człowiek ma najbardziej zmienna naturę ze wszystkich istot żywych które zamieszkują tą planetę. Z resztą ludzie zawsze zdradzają. A jeśli nie zdradzają to odchodzą po cichu na palcach lub ktoś ich zabiera.'
|
|
|
|
'
-Kochasz mnie. -Nie prawda. -Możesz kłamać, ale ja i tak wiem swoje. -Tak? Niby skąd to możesz wiedzieć? -Twoje oczy szepczą mi to, gdy spoglądasz na mnie stojąc po drugiej stronie ulicy, kiedy makijaż spływa po Twoich jasnych policzkach, bo tak się spieszyłaś, aby mnie zobaczyć, że zapomniałaś wziąć parasola.'
|
|
|
|
'
Dobra jest. Wierzyłem, że była dziewicą. To bolesne zostać okłamanym. Okropne uczucie. Choć też ją chciałem wykorzystać, czy więc mogę czuć się źle? Ale wtedy nie byłem sobą. Rozumie ojciec? Czysta gra. Bądźmy ze sobą szczerzy. Wyłóżmy karty na stół. W kaftanie byłoby jej do twarzy. Rżnąłem ją dziś na 3 sposoby. I wie ojciec co? To mnie podnieca. Chce ojciec poznać ukryty tu haczyk? Może i jestem pojebany. Może Jeremy jest wariatem. Mam nierówno pod sufitem. Wiem, że to niespodzianka. Nie widać tego po mnie. Kiedy byłem dzieckiem miałem niewidzialnego kumpla o imieniu Shylo. Codziennie graliśmy w warcaby, a on ciągle dawał mi wygrywać. I to jest najdziwniejsze, ale może właśnie przez to czujemy się z kimś związani. Nie wiem! Ale kiedy ta ruda zaczyna szaleć, to czuję, że żyję'
|
|
|
|
'
Chciałbym cię powiadomić, że w nikim nie jesteś zakochany. Kochasz jedynie swą z góry przyjętą i pełną nadziei wizję tej osoby. Pomyśl o tym przez chwilę. Nigdy nie byłeś zakochany w rzeczywistej osobie, byłeś natomiast zakochany w swojej a priori przyjętej wizji tej osoby. I czy to nie jest właśnie powód, dla którego się odkochujesz? Twoja wizja uległa zmianie, prawda? "Jak mogłeś mnie do tego stopnia zawieść, skoro ja tobie tak ufałem?" – mówisz komuś. Czy rzeczywiście ufałeś mu? Nigdy nikomu nie ufałeś! Przestań w to wierzyć! To część prania mózgu, ufundowanego ci przez społeczeństwo. Przecież nigdy nikomu nie ufasz. Za jednym wyjątkiem: ufasz jedynie swemu sądowi na temat danej osoby. Na co więc się żalisz? Prawda jest taka, że nie lubisz przyznawać się do tego, że "mój sąd był nieprawdziwy". To cię zbytnio nie zachwyca. Wolisz powiedzieć: "Jak mogłeś sprawić mi taki zawód".
Anthony de Mello'
|
|
|
|
'Człowiek całymi latami zamartwia się z jakiegoś powodu, zamiast powiedzieć sobie po prostu: 'no i co z tego'. To jedno z moich ulubionych powiedzeń. No i co z tego. Moja matka mnie nie kochała. No i co z tego. Mój mąż mnie nie wyrucha. No i co z tego. Nie wiem, jak sobie dawałem radę przez te wszystkie lata, zanim nauczyłem się tej sztuczki. Zabrało mi to dużo czasu, ale jak już się nauczyłem, to na zawsze.
Andy Warhol'
|
|
|
|
Dodaj komentarz