 |
mivies.moblo.pl
Nie otworzę Ci choćbyś wydrapał przepraszam na mych drzwiach.
|
|
 |
|
Nie otworzę Ci choćbyś wydrapał "przepraszam" na mych drzwiach.
|
|
|
|
Mała powiedziała - A kiedy już nas nie będzie, czy w dalszym ciągu będziesz mnie kochał, czy miłość przetrwa? Duży przytulił Małą i spoglądali w noc, na księżyc w ciemnościach i jasno świecące gwiazdy. - Mała, spójrz na gwiazdy jak świecą i płoną, a niektóre z nich zgasły już dawno temu. Mimo to wciąż błyszczą na wieczornym niebie, bo widzisz Mała, miłość jest jak światło gwiazd - nie umiera nigdy.
|
|
|
|
Uczuciowe psychozy do leczenia się nie nadają.
|
|
|
|
Jak wygląda świat, kiedy życie staje się tęsknotą? Wygląda papierowo, kruszy się w palcach, rozpada. Każdy ruch przygląda się sobie, każda myśl przygląda się sobie, każde uczucie zaczyna się i nie kończy i w końcu sam przedmiot tęsknoty robi się papierowy i nierzeczywisty. Tylko tęsknienie jest prawdziwe, uzależnia. Być tam, gdzie się nie jest, mieć to, czego się nie posiada, dotykać kogoś, kto nie istnieje. Ten stan ma naturę falującą i sprzeczną w sobie. Jest kwintesencją życia i jest przeciwko życiu. Przenika przez skórę do mięśni i kości, które zaczynają odtąd istnieć boleśnie. Nie boleć. Istnieć boleśnie - to znaczy, że podstawą ich istnienia był ból. Toteż nie ma od takiej tęsknoty ucieczki. Trzeba by było uciec poza własne ciało, a nawet poza siebie. Upijać się? Spać całe tygodnie? Zapamiętywać się w aktywności aż do amoku? Modlić się nieustannie?
|
|
|
|
Ty jesteś jak życie, jak tlen, jak powietrze, jak byle ratunek i byle pomoc, jesteś jak wszystko, czego potrzebuję.
|
|
|
|
Nie bój się odnaleźć szczęście choćbyś miał szukać w ziarenkach piasku.
|
|
|
|
Wielkie rzeczy istnieją i są zawsze osiągalne, trzeba tylko wyrwać je życiu, które z całej siły przyciska te skarby do piersi i oddaje je tylko wtedy, gdy dowiedziesz, że jesteś godnym przeciwnikiem.
|
|
|
|
Nie wiedziałam do czego to wszystko prowadziło, ale mimo tego brnęłam w to co czeka mnie na końcu tej drogi, jakby miałoby mi to wynagrodzić to wszystko co przeszłam. Te wszystkie porażki, rozczarowania. Niestety to była ślepa uliczka i teraz muszę z powrotem wrócić do mojej normalności, bo Wy nie chcecie mnie smutnej. Mówicie wtedy żebym się ogarnęła, a ja to odbieram tak jakby mi nie było wolno mieć gorszego dnia, tak jakbym nie miała prawa do smutku. Chyba przestałam czuć, po prostu żyję tak jak kiedyś chciałam, bo dawno nie miałam na wszystko tak wyjebane jak obecnie. Wiem, że mój humor ma wpływ na moich najbliższych, wiem to i dlatego niedługo wznowię misję dzielenia się moim zacieszem.
|
|
|
|
Może jest tak jak mowiłeś, pójdziemy własnymi ścieżkami i będzie dobrze. A jeśli dobrze to za mało?
|
|
|
|
Hm, bo pozornie nic się nie stało, niby mój tryb życia się nie zmienił, więc dlaczego czuję się jakby umarła cząstka mnie? Ta najbardziej wartościowa, najważniejsza. Rzygam na wszelkie stosunki między ludzkie, nie warto się niczemu poświęcać w 100 %, bo i tak prędzej czy później zostawisz za sobą to, co jest dla Ciebie ważne. Nie zawsze jest to Twój wybór, ale nie możesz na to ni jak wpłynąć. Dla każdego człowieka ta sama sytuacja ma różne znaczenie i wątpię, że czulibyście to tak jak ja, ale przecież to normalne, każdy człowiek jest inny ..
|
|
|
|
.. Irytują mnie słowa 'na zawsze', bo przecież nie można obiecać czegoś, na co faktycznie nie mamy wpływu, bo nagle coś się może zmienić. Nie, nie zapominam o tym, że mam przyjaciół, którzy wiedzą o mnie wszystko, kiedy mój uśmiech jest sztuczny albo wymuszony, kiedy jest mi źle i chce mi się płakać, bądź mam mega humor i chcę iść się bawić, ale tu nie o to przecież chodzi. Czas się wziąć za siebie, pomyśleć o tym na jakie studia pójść, no i zrobić wszystko żeby potem było lepiej. Mam jeszcze rok na to, żeby pomyśleć co będę robić w życiu, więc mam nadzieję, że wybiorę coś, co mi da satysfakcję.
|
|
|
|
Oni mogą mnie co najwyżej zabić, Ty możesz mnie zostawić.
|
|
|
|
Dodaj komentarz