|
Czas pędzi... Tyle już dni minęło... A ja wciąż tęsknię... To glupi poryw serca, które nie nadąża za rozumem... Ciebie nie ma, i już nie będzie. taka była Twoja decyzja... Nie rozumiem czemu, ale przecież, nawet gdybym wiedziała, nie zmieniło by się nic. Przecież Twoje decyzje zawsze były nieodwołalne...
Czasami chciałabym zasnąć i obudzić się daleko stąd... W miejscu, gdzie nie liczy się czas, gdzie nie byłoby ciebie... Chciałabym odkleić od siebie w końcu etykietkę zimnej jędzy, która pozostawia za sobą ofiary... Bo wszyscy myślą, że to moja wina, że to ja wszystko skończyłam, że przecież nie mogłam kochać, bo tak łatwo przeszłam w codzienność... Bo co? Bo nie wypłakiwałam się wszystkim po kolei, bo nie rozpaczałam i nie robiłam z siebie ofiary, bo próbuje żyć normalnie, śmiać się, spotykać z przyjaciółmi... Nie będę robić scen i nie okażę słabości, nikt nie zobaczy jak płaczę, bo to tylko moja sprawa...
|
Dodaj komentarz