 |
|
"Zawsze Cię kochałam, a gdy się kogoś kocha, to kocha się Go całego człowieka takiego,jaki jest, a nie takiego ,jakim by się go mieć chciało..."
|
|
|
|
Ból bywa dziwny. Bywa jak wyrwa w pamięci, która robi z nami, co chce, trudno uchwycić granicę, gdy dopada, osiąga szczyt, odchodzi. Albo - od kiedy liczyć czas, kiedy się cierpiało,a kiedy nie cierpiało? Czy taki czas w ogóle istniał ?
|
|
|
|
Nie każdemu jest dana taka szansa, żeby choć przez moment pobyć sobą, porzucić to, do czego się przyzwyczailiśmy, każda zmiana budzi niechęć i strach, a sytuacje graniczne, kiedy chcemy być prawdziwi, szybko mijają, codzienna rzeczywistość oblepia nas znowu tym, co znane i dlatego bezpieczne, i jeśli nie wykorzystam tego momentu przyjdzie jak zwykle "po co, przecież to niepotrzebne, dobrze było jak było, zapomnę, czas leczy rany"..
|
|
|
|
Kocham cie. Tak nieopisanie bezgranicznie cie kocham. Tak myślałam. ze bezgranicznie. Dopóki sama tej granicy nie wyznaczyłam. Postawiłam barykadę i nie pozwalam ci się przedrzeć. Nie moge, choć najchętniej bym te barykadę rozbiła.
|
|
|
|
Nawet jeśli wiem, jeśli każdą komórką ciała czuje, ze cie kocham. Kocham ale nie będę z tobą dłużej .Zostawię cie. Brutalnie. Zranie, potne ci serce na kawałki, jeśli będzie trzeba. Zrobię wszystko, żebyś mnie znienawidził. Na tyle, byś nie chciał mnie zatrzymać, Żebys nie miał siły , ani ochoty o mnie walczyć. umrę przy tym trzy razy, Będę przy tym umierać na raty, bo przecież mieliśmy się zestarzeć. Bo przecież zawsze mieliśmy pod wiatr. Dawno bym zawróciła, gdyby nie ty. Ale ciągnąłeś mnie za sobą, mocno trzymając za rękę, szedłeś ramie w ramię, mocno obejmując, abym przypadkiem ci się nie zgubiła. Powiedziałeś ze kochasz i sprawiłeś, ze uwierzyłam. I nadal wierze. Ale za dużo bylo tego wiatru, za dużo smutku. Ja do smutku przywykłam. Ale nie ty, nie chce cie tym smutkiem zarazić, skazić, naznaczyć.
|
|
|
|
A moje oczy są moje. I to mój prywatny smutek, osobisty. Bez globalizacji , wiesz? Moje oczy są moje, mój smutek jest mój, nie unijny, nie światowy, nie międzykontynentalny. Nawet nie europejski. Jest mój, prywatny.
|
|
|
|
Niewielu jest ludzi, których naprawdę kocham a jeszcze mniej tych o których mam dobre zdanie. Im dokładniej poznaję świat tym bardziej jestem nim zdegustowana, z każdym dniem coraz bardziej utwierdzam się, że ludzie są słabi i niestali w uczuciach, a ich cnota i rozsądek to tylko nic nie znacząca mrzonka.
|
|
|
|
ale szacunek , że wytrzymali ze mną jakiś czas i to , że potrafili sprawić , że się uśmiechałam - wciąż pozostał i pozostanie
|
|
|
|
Powiedz, ile razy próbowałeś i kończyłeś na niczymDoszukiwałeś się przyczyn w działaniach innychJak wiele zbudowałeś dróg by zawracaćI jak wiele upłynęło dni i przeminęło snów o tych czasach
|
|
|
|
Spróbuj choć raz wyolbrzymić szczęście
zamiast problemu.
|
|
|
|
Stań się lepszym człowiekiem.I zanim poznasz kogoś upewnij się,że znasz siebie i że nie będziesz chciał być taki jak on chce,ale będziesz sobą.? ?Być może Bóg chciał, abyś poznała wielu złych ludzi zanim poznasz tę dobrą,abyś mógł ją rozpoznać kiedy ona się w końcu pojawi...
|
|
|
|
Wiem jedno, nawet kiedy statek będzie pędził do dna,Będę walczył, patrz mi w oczy, kurwa nigdy się nie poddam.
|
|
|
|
Dodaj komentarz