 |
|
Wkurwiasz się, gdy zaczynasz za mną tęsknić, a zaraz po tym uświadamiasz sobie, że sam pozwoliłeś mi odejść. Ta myśl rozpierdala Cię na kilka kawałków i potrzebujesz mnie, mojego towarzystwa, od czasu do czasu, żeby posklejać się, a potem znów rozpieprzyć na nowo.
|
|
|
|
Lubił nie dawać znaku życia i zostawiać ją samą na długi czas, mając wyjebane na wszystko co z nią związane, później wracać i mówić puste przepraszam, upierając się przy kocham, które działało na nią jak lekarstwo.
|
|
|
|
Nie będę dziewczynką do której zawsze możesz wrócić. Nie będę jebanym planem B. Jakimś kurwa, wyjściem awaryjnym. o nie!
|
|
|
|
I kiedy patrzysz na niego i myślisz: 'Nie mogę Ci tak po prostu spojrzeć w oczy i powiedzieć Ci, że Cię kocham.. Boję się Twojej reakcji, że mnie wyśmiejesz, że każesz mi spadać. O nie, już wolę to ukrywać i być Twoją przyjaciółka. '
|
|
|
|
Wiesz co jest gorsze od płakania w poduszkę? Pustka. Taka chwila kiedy po prostu siedzisz i wpatrujesz się w niebo, wiesz, że nie możesz nic zrobić i ogarnia cię to przerażające poczucie bezsilności, które zżera cię od środka. A Ty nie robisz nic. Po prostu się przyglądasz...
|
|
|
|
Nikomu nie mówiła co czuje i jakie ma problemy. Ludzie myśleli że jest szczęśliwa. A tak naprawdę płakała każdej nocy i nie dawała sobie z tym rady.
|
|
|
|
Często włączam piosenkę, która najbardziej mi się kojarzy z Tobą, ale po 30 sekundach wyłaczam wycierając policzki mokre od łez..
|
|
|
|
Tak. Olej mnie, co tam. Poradzę sobie, ale pamiętaj, że później ja odwdzięcze Ci się tym samym. I wtedy będziesz miał okazję poczuć się tak jak ja w tamtym momencie.
|
|
|
|
Miłość jest taką chorobą. Najpierw czeka na odpowiedni moment, gdy jesteś zauroczony, osłabia cię i atakuje. Wyniszcza twój organizm, aż w końcu nie myślisz racjonalnie i jesteś wstanie zrobić dla niej wszystko.
|
|
|
|
Twierdziła, ze znów będzie to wyglądało jak poprzednim razem. Myślała, ze znów będą spotykać się w cichych, oddalonych od innych miejscach nie rozgłaszając nikomu swojego związku. Myliła się. Juz pierwszego dnia zapoznał ją ze swoim najlepszym przyjacielem...spotkanie po spotkaniu poznawała ludzi, którzy od nowa zbudowali jej świat...z nim na czele
|
|
|
|
Może za kilka lat miniemy się na chodniku, a nawet nie będziemy wiedzieć, a może będzie tak, że się do siebie uśmiechniemy, spojrzymy na siebie ze zdziwieniem i po chwili pójdziemy dalej, jakby nic się nigdy nie stało. Może być też tak, że wpadniemy w sobie w ramiona i odnajdziemy gdzieś to szczęście, którego szukamy. Może będziemy sobie obojętni. Może nie będzie już któregoś z nas. Może zapomnimy. Może będziemy mieć się cały czas w głowach. Chęć odnalezienia pozostanie w nas gdzieś. Może być tak, że poznamy się na nowo kiedyś, gdzieś i pokochamy. Może..
|
|
|
|
To zawsze przychodzi tak zupełnie niespodziewanie. Wmawiasz sobie, że na pewno się nie zakochasz i orientujesz się nagle, że wpadłaś po uszy i chyba już za późno. Potem pewnie będziesz cierpieć. Zostanie Ci milion wspomnień. Jego uśmiech, gdy wasze spojrzenia się zetknęły. Te przezywanie się tylko po to, żeby za chwile znów się przytulić. I to szczęście. Nagle zdasz sobie sprawę, że to koniec. I znowu będziesz się przeklinać, że dałaś się ponieść emocją...
|
|
|
|
Dodaj komentarz