|
loczeq.moblo.pl
Nie boję się być sama ze sobą. Boję się być sama beze mnie.
|
|
|
loczeq dodano: 20 października 2010 |
|
Nie boję się być sama ze sobą. Boję się być sama beze mnie.
|
|
|
loczeq dodano: 20 października 2010 |
|
jak ci przypierdolę to dr. house będzie miał zagadkę na sto kolejnych odcinków. xd
|
|
|
loczeq dodano: 20 października 2010 |
|
Przepraszasz? To ja cię kurwa zabije, a nad twoim grobem szepnę 'przepraszam'. Wybaczysz?
|
|
|
loczeq dodano: 20 października 2010 |
|
Zapomnij o mnie. Nie wspominaj mojego imienia. Lub czy kiedyś istniałam. I nie szukaj gdzieś. Nic nie znajdziesz. Mnie już dla Ciebie nie ma.
|
|
|
loczeq dodano: 20 października 2010 |
|
Najlepszą rzeczą w zdjęciach jest to, że nigdy się nie zmieniają. Nawet jeśli ludzie, którzy na nich są się zmienili..
|
|
|
loczeq dodano: 20 października 2010 |
|
Prawda jest ukryta w twoich oczach. Myślisz, że nie widzę jakim człowiekiem jesteś, jeśli w ogóle jesteś człowiekiem. Krzyczę jak bardzo Cie kocham. Nie rozszyfrujesz moich myśli
|
|
|
loczeq dodano: 20 października 2010 |
|
'Wiedziałam kiedy spojrzałam w jego oczy, że On będzie moim problemem.'
|
|
|
loczeq dodano: 20 października 2010 |
|
. Far away from the memories, Of the people who care if I live or die. / Z dala od wspomnień, od ludzi, którym zależało czy żyję czy umrę.
|
|
|
loczeq dodano: 20 października 2010 |
|
Słyszysz co mówię, gdy nie mówię ani słowa.
|
|
|
loczeq dodano: 20 października 2010 |
|
Czasami nagle wybucham śmiechem i znajomi nie rozumieją czemu. Po prostu przypominam sobie, jak kiedyś robiłeś z siebie idiotę. Przypominam sobie wszystkie chwile, w których nie umiałam powstrzymać śmiechu. Chwile, w których byłam szczęśliwa i uśmiech nie znikał z mojej twarzy.
|
|
|
loczeq dodano: 20 października 2010 |
|
Czasem mam ochotę komuś wpierdolić. No dobra. Nie komuś, tylko konkretnej osobie. Ale obiecałam, że będę grzeczną dziewczynką, więc nawet nie podniosę głosu, tylko ze sztucznym uśmiechem na twarzy będę przytakiwać. Zabijcie mnie!
|
|
|
loczeq dodano: 20 października 2010 |
|
Przecież jestem tak banalna, że aż typowa. Nic się nie dzieje. Jestem nigdzie i wszędzie, zawsze i nigdy. Kiedyś byłam bardziej, tak przynajmniej myślałam. Teraz jestem mniej. Wydaje mi się, że żyje za karę. Teraz tylko jestem, nie wierząc i nie oczekując. Po prostu siedze i patrze jak wszystko szlag trafia.
|
|
|
|