Czasami wątpię jak Ty w cały świat, czasami wątpię w siebie wątpię w nas. To jest tak silne, że wraca do mnie w snach, przewracam się, leże nie mam siły by wstać. Świat dookoła rzuca ludzi na kolana, świat nie pieści, nie głaszczę jak mama. Świat jest piękny, widziałem na obrazach. Wiem co to miłość i widziałem jak upada. Wątpię w prawdę, brak mi tlenu i śliny. Wątpię w siebie, brakuję mi siły. Czarne chmury nad głową zawisły. I biorę ciężkiego powietrza oddech, które cedzę przez gardło tak, że jest mi niedobrze. Nie mam siły iść, nie mam siły biec, nawet gdybym miał to nie wiedziałbym gdzie. Ja wątpię wszystko, jestem tylko człowiekiem. – Diox
|