 |
karolciaa520.moblo.pl
Gdy skończył pisać siedziała nadal nieruchomo w fotelu i myślała o tym że spotkała zupełnie przypadkowo niezwykłego człowieka. Że chciałaby aby był zawsze. Na wi
|
|
 |
|
Gdy skończył pisać, siedziała nadal nieruchomo w fotelu i myślała o tym, że spotkała, zupełnie przypadkowo, niezwykłego człowieka. Że chciałaby, aby był zawsze. Na wieczność. Czuła się przy nim wyróżniona i tak jedyna, jak przy nikim innym na świecie. Po raz pierwszy, skulona na tym fotelu, zaczęła się bać, że on mógłby przestać być częścią jej życia. Nie wyobrażała sobie tego.
|
|
|
|
Bałam się go utracić. Moje nagłe szczęście od pierwszej chwili połączone było z wielkim strachem. Bałam się, że kilkanaście wiosennych dni minie i że on odejdzie ode mnie. Kiedy ujmował moje dłonie , myślałam o tym ,że za chwilę być może, nie będę go czuła przy sobie, i ta myśl była tak pełna bólu, że wychodziłam jej naprzeciw, wysuwałam ręce z jego rąk. Odchodziłam od niego żeby w następnym momencie podbiec ,przywrzeć do jego szyi i obejmując go ciasno błagać - nie zostawisz mnie, prawda, nie odejdziesz?
|
|
|
|
Dziękuję, za każde słowo, za każdy uśmiech, za każde spojrzenie, za każde przytulenie, za każdą rozmowę, za każdy oddech, za każdy spokojny sen, za wszystko chodź i tak słowa są niczym w porównaniu z tym co mi dajesz.
|
|
|
|
Przyszedł. Z siniakiem pod okiem, rozciętą wargą, poszarpany, brudny. Nie wygrał z nim. Już wiedział, że nie ma szans, a jednak ona to właśnie jemu rzuciła się na szyję, pytając: "Boli Cię coś?".
|
|
|
|
Idę korytarzem. Przede mną te suki, których nienawidzę. Kilka z nich wiem, że się do Ciebie łasi. Nie widziały mnie. Zaczęły gadkę na mój temat. Uważały, że mnie nie kochasz. Już miałam zareagować, kiedy to ujrzałam Cię na korytarzu. Szybkim krokiem je wyminęłam, rzucając mordercze spojrzenie i pobiegłam do Ciebie. Uśmiechnąłeś się.
|
|
|
|
Brak mi Twojego drażniącego uśmiechu i nadzwyczajnego optymizmu, który tak mnie irytował. Chciałam się pozbyć Twoich wybuchów euforii, a teraz gdy je straciłam, jestem wstanie oddać dosłownie wszystko za ich powrót.
|
|
|
|
bo widzisz, ja nie potrafię rozmawiać o uczuciach. tak wiele chciałabym Ci powiedzieć, a się boję. boję się, że nie znajdę odpowiednich słów, które to oddadzą. bo jak można opisać ból w sercu i tęsknotę, ciągłą niepewność i nagłą radość? no powiedz.
|
|
|
|
Nie sądzę, by ktoś mógł przedstawić mnie w gorszym świetle niż sama siebie widzę.
|
|
|
|
Nawet Cię nie lubię, więc dlaczego czuję się tak dziwnie szczęśliwa, gdy jesteś obok?
|
|
|
|
Dopóki nie poznałam Ciebie nie wiedziałam, że tak bardzo można chcieć o kogoś walczyć.
|
|
|
|
Mówisz, że jest za późno, by dać radę, ale czy jest za późno, żeby spróbować?
|
|
|
|
Pamiętam resztki Twoich słów, kosmyki Twoich włosów. I usta, które śmiały się na widok moich oczu.
|
|
|
|
Dodaj komentarz