 |
indreamshaapy.moblo.pl
i znow napisałam o nim niezliczoną ilość bezsensownych zdan.
|
|
 |
|
i znow napisałam o nim niezliczoną ilość bezsensownych zdan.
|
|
|
|
Wtedy zrozumiała jak to jest, kiedy jedno spojrzenie może zmienić życie.Zakochała się w jego uśmiechniętych oczach. Zakochała się w nim.Przypadkowe przeznaczenie.
|
|
|
|
I co ? myślisz że sobie radze ? że jest wszystko ok, bo nie widzisz, że płacze. jestem miła, uśmiechnięta. to znaczy że umiem dobrze kłamać ..
|
|
|
|
chyba właśnie to,że był tak kompletnie szalony najbardziej ją pociągało, były takie wieczory,że miała ochote upić się z nim . Szaleństwo? Może ale przynajmniej wtedy zapominała o tym jak podłe jest życie .
|
|
|
|
Początkowo nasze rozmowy były wprost zajebiste, potem jednak coś się ucięło, już nie byłeś taki jak kiedyś, nasze rozmowy były strasznie skrócone typu 'hej' 'no hej' 'ja lece później się odezwę pa.', a to bolało, ale mimo wszystko będę miała do Ciebie pozytywny sentyment, mimo iż bawisz się dziewczynami, coś we mnie nadal Cię kocha. /lookingforlove
|
|
|
|
Patrzyłam mu uważnie w jego piwne tęczówki delikatnie rozpinając guziki od jego białej koszuli. Pachniała . on pachniał . Było w tym zapachu coś czego doświadczyłam, bez wątpienia . i te rysy twarzy .. tak idealne .. Tak znajome .. musnęłam delikatnie jego policzek i zeszłam mu z kolan . przepraszam - wyszeptałam . poprawiłam bluzkę i wyszłam . to nie był mężczyzna którego kochałam .
|
|
|
|
`On dał jej 6 róż, jedna z nich była sztuczna, i powiedział, że kiedy ostatnia róża zwiędnie to przestanie ją kochać. Pól roku później przyszedł do niej, gdy zobaczył sztuczną róże jako jedyną w wazonie podszedł, wyciągnął z kieszeni zapalniczkę i podpalił. Usłyszała tylko ciche "a jednak zwiędła" siedziała na łóżku i patrzyła jak obiecany niezniszczalny kwiat płonie.`
|
|
|
|
wydawało mi się że już o Tobie zapomniałam, że już Cię nie kocham...wystarczyło jedno spojrzenie, gdy przechodziłam obok Ciebie na chodniku - wszystko wróciło.
|
|
|
|
Za kim najbardziej tęsknisz? - Hmm.. Tęsknie za ludźmi, którzy nauczyli mnie żyć. - Jak to nauczyli żyć? Przecież każdy to potrafi. - Ja nie potrafiłam. Na szczęście spotkałam na drodze wspaniałych ludzi, którzy pokazali mi jak się śmiać, kochać, jak czuć się szczęśliwą.. - To pewnie nauczyli cię też i płakać.. - Niee, płakać nauczyłam się sama.. Wtedy, gdy odeszli bez słowa pożegnania
|
|
|
|
Prawdopodobnie nie jestem idealna i być może daleko mi do klasycznej piękności. Zazwyczaj nie potrafię się idealnie pomalować i zbyt często 15-latki są lepiej pomalowane ode mnie. Nigdy nie miałam pięknej figury i prawdopodobnie nigdy jej nie osiągnę. Zawsze będę widziała w sobie wady, a gdy ktoś zapyta się o jakąś zaletę to odpowiem śmiechem. Moje paznokcie są poobgryzane z poobrywanymi skórkami wokół nich. Tak, nie potrafię z tym skończyć. Moje nogi nie będą smukłe tak jak u aktorek czy u anorektyczkowatych modelek. Tak, znów masz rację- nie potrafię tego zmienić. Prawdopodobnie moje brwi są krzywe, a jedno oko większe od drugiego. Ale za to rzęsy to już inna historia. Jeśli cię to interesuje to prawdopodobnie nie zmienisz toku mojego myślenia, nie wybijesz z głowy durnych marzeń i nie zmienisz rytmu pracy serca. Tak, może masz rację. Może się znajdzie ktoś, kto nie będzie chciał przy mnie majstrować. Być może będę dla niego idealna pozostając przy tym sobą.
|
|
|
|
czasami musimy przestać analizować przeszłość, przestać planować przyszłość, przestać zastanawiać się co tak naprawdę czujemy, przestać decydować rozumem co chce czuć serce. czasem musimy po prostu powiedzieć sobie 'niech się dzieje co chce' i iść dalej.
|
|
|
|
-.A jak wyglądało..? - Miało metr siedemdziesiąt i niebieskie oczy
|
|
|
|
Dodaj komentarz