 |
imxnotxsweetx.moblo.pl
Może za kilka lat miniemy się na chodniku a nawet nie będziemy wiedzieć że to My. A może będzie tak że się do siebie uśmiechniemy spojrzymy na siebie ze zdziwieni
|
|
 |
|
Może za kilka lat miniemy się na chodniku, a nawet nie będziemy wiedzieć, że to My. A może będzie tak, że się do siebie uśmiechniemy, spojrzymy na siebie ze zdziwieniem i po chwili pójdziemy dalej, jakby nic się nigdy nie stało. Może być też tak, że wpadniemy sobie w ramiona i odnajdziemy gdzieś to szczęście, którego szukamy. Może będziemy sobie obojętni. Może nie będzie już któregoś z nas. Może zapomnimy. Może będziemy mieć się cały czas w głowach. Chęć odnalezienia pozostanie w nas gdzieś. Może być tak, że poznamy się na nowo kiedyś, gdzieś i pokochamy. Może...
|
|
|
|
,Ona go kocha, on jakby miał wszystko gdzieś.'
|
|
|
|
Każdego ranka po przebudzeniu, otrzymujemy kredyt w wysokości osiemdziesięciu sześciu tysięcy czterystu sekund życia na dany dzień. Kiedy wieczorem kładziemy się spać, niewykorzystana reszta sekund nie przejdzie na następny dzień. To, czego nie przeżyliśmy w ciągu dnia, jest na zawsze stracone, pochłonięte przez wczoraj. Każdego następnego ranka rozpoczyna się ta sama magia. Znowu otrzymujemy taką liczbę sekund życia i wszyscy zaczynamy grać w tę nieodwracalną grę. Bank może zamknąć nam konto w najbardziej nieoczekiwanym momencie. Bez żadnego ostrzeżenia w każdej chwili może zatrzymać nasze życie.
|
|
|
|
Położyła się na zimnej marmurowej podłodze, włożyła słuchawki do uszu, zapaliła papierosa, wzięła telefon do ręki i zaczęła czytać wiadomości od niego. Z każdym nowo otwartym sms'em, wracało coraz więcej wspomnień. Przez długie godziny czytała jego kłamstwa. Łzy napływały do jej oczu z coraz większą częstotliwością. Była zbyt słaba, aby usunąć wspomnienia, którymi dławiła się co dnia. Żyła przeszłością, żyła nim pomimo tego, że kłamał, pomimo tego, że ją zostawił.
|
|
|
|
"Ile jesteś wart? 86 centów. Tyle kosztują pierwiastki, z których składa się Twoje ciało. Jest droższe od puszki coli, ale tańszy od pary butów, zegarka czy krzesła. Jesteś tańszy niż koń, świnia, krowa i wszystkie zwierzęta cięższe od człowieka. Dopiero miłość nadaje temu istnieniu sens i wartość nieskończoną jak wszechświat. "Ludzie to materia, z której utkane są sny" - napisał Szekspir. "Przykazanie daję wam, byście się miłowali" - powiedział Chrystus. "Wszystko, czego potrzebujemy, to miłość" - śpiewali Beatlesi. Pamiętaj o tym każdego dnia."
|
|
|
|
"Mogłam. Nigdy nie zdołamy zrozumieć sensu tego słowa, gdyż w każdej chwili naszego życia istnieją sytuacje, które mogły się wydarzyć, ale z jakichś powodów się nie wydarzyły. Istnieją magiczne chwile, które choć mijają nie zauważone, to jednak niewidzialna Ręka Opatrzności zmienia bezpowrotnie nasz los."
|
|
|
|
,Osłonił jej ciało swoim, a kiedy otoczyła go ramionami, zobaczyła go we wszystkich wcieleniach naraz. Jako pięcioletniego chłopczyka o wciąż jeszcze jasnych włosach, jako wypuszczającego pędy jedenastolatka, jako trzynastoletniego wyrostka z dłońmi mężczyzny. Migdałowe oko księżyca sunęło po nocnym niebie, kiedy wyszeptała wprost w zapach znajomej skóry; Kocham Cię... Pocałował ją tak delikatnie, że zastanawiała się, czy sobie tego nie wyobraziła... Odsunęła się nieco, by spojrzeć mu w oczy... A potem padł strzał...'
|
|
|
|
Życie jest jak teatr... Codziennie zaczyna się nasz spektakl... Każdy z nas odgrywa inną rolę. Ktoś jest królem. Ktoś żebrakiem. Komuś nadzieja dodała dziś skrzydeł. Komuś innemu odebrała sens na kolejne dni życia... Komuś los zesłał szczęście. Ktoś inny oniemiał z bólu. Nagle w teatrze zapanowała ogromna cisza i ciemność. Tak, już wiem, skończył się nasz wspólny spektakl.
|
|
|
|
"Kochała Go, a On po prostu ją zostawił. Samą bezradną. Myślała co mu powiedzieć, gdy Go zobaczy. Przeprosić, podziękować czy po prostu płakać... Wiedziała, że nigdy jej nie kochał. Chciałaby żeby było inaczej. Lecz co mogła zrobić? Nic. Marzyła by się obudzić i żeby było tak jak kiedyś. Kiedy byli razem. Beztrosko darzyli się uczuciem. Pokochała Go jak nikogo innego. Lecz On nie odwzajemnił uczucia. Kochał ją. Ale nie tak jak Ona. Nie do końca życia..."
|
|
|
|
Jej ręce drżały ze zdenerwowania jak nigdy wcześniej. Nie wiedziała, czy dobrze zrobiła wysyłając mu krótką, prymitywną wiadomość, składającą się z dwóch słów, dziewięciu liter, trzech sylab. Żołądek podchodził jej do gardła, ze stresu. Patrzyła na telefon jak zahipnotyzowana. Chodziła po pokoju w kółko, oszukując samą siebie, że wcale nie czeka na odpowiedź. Była pewna, że to zadziała. Usłyszała dźwięk telefonu. Jej serce stanęło. Chwyciła telefon do mokrej ręki i nacisnęła 'otwórz'. Ze łzami w oczach przeczytała odpowiedź ... 'chyba pomyliłaś numer, maleńka'.
|
|
|
|
Przez całą noc, zaciskam swoją pięść na poduszce, krzycząc Twoje imię przez sen. Budzę wszystkich w mieszkaniu. Starają się mnie obudzić, nie wiedząc co się ze mną dzieje. Budząc się cała zapłakana, tłumaczę, że nic mi nie jest. Nie chcę wyjść na zdesperowaną, mówiąc o nieodwzajemnionej miłości.
|
|
|
|
- Kocham Cię. - powiedziała. Spojrzał na nią z pogardą i zaczął się śmiać. - Chyba kpisz dziewczynko. Nigdy Cię nie pokocham! - To szkoda. bo ja nigdy nie przestanę Cię kochać.
|
|
|
|
Dodaj komentarz