|
To tak strasznie boli, że nie moge cie mieć, nie mogę z tobą porozmawiać. Gdy leże wieczorem i próbuję zasnąć przypominam sobie każdą chwilę spędzoną razem, każde spotkanie, każdą romozwę, każdy czuły gest. I wtedy moje policzki robią się mokre, z tęsknoty. Z tęsknoty za szczęściem, które czulam dzięki tobie. Te wszystkie wspomnienia siedzą we mnie tak głęboko, że nawet kiedy tak bardzo chce zapomnieć, bo już nie daje sobie rady, one dalej są i przypominają mi co straciłam. Te myśli, które nie dają mi spokoju. Obawa, że już nigdy nie zaznam szczęścia, że nigdy już nikogo nie pokocham tak bardzo. Dlaczego to jest takie trudne? Chciałabym poprostu móc napisać do ciebie, że tęsknie, że cię potrzebuję. Chciałabym żebyś mnie teraz przytulił bo czuję się samotna. Czuje sie bezwartościowa, czuje jakbym nie miała sensu dalszego istnienia. Zapadam się, czuję jakbym powoli znikała,jakby moje serce biło coraz wolniej. Dusze sie, dławie się miłością do ciebie. Ona mnie wyniszcza, zabija.
|
Dodaj komentarz