 |
heartless.moblo.pl
Wiesz? Ona Cię kochała. Byłeś dla niej numerem jeden tym cholernym oczkiem w głowie. Jej chłopczykiem bez wad za którego oddałaby życie. Jednak idealny chłopczyk ok
|
|
 |
|
Wiesz? Ona Cię kochała. Byłeś dla niej numerem jeden, tym cholernym oczkiem w głowie. Jej chłopczykiem bez wad, za którego oddałaby życie. Jednak idealny chłopczyk okazał się fałszywym dupkiem. Który korzystając z pierwszej lepszej okazji poszedł do innej, nie zastanawiając się nad tym, co ona będzie czuła, że ból wyżre wnętrze jej serca. A ona, ona myślała, że to wszystko przez nią.
|
|
|
|
Tak właściwie, to dlaczego ludziom do szczęścia potrzebne są związki?
Dlaczego każdy z nas ma wewnętrzne pragnienie miłości, zrozumienia i ciepła?
Dlaczego tęsknimy do ciepłych dłoni i miękkiego oddechu na karku? Dlaczego?
Bo miłość daje nam siły do borykania sie z tym, co trudne. Bo każdy z nas pragnie ciepła, bez względu na pogodę na dworze.
|
|
|
|
Więc może w innym życiu poczuję co to szczęście. Wtedy znów się spotkamy, Ty pokochasz mnie. Razem już będziemy zawsze i dostanę szansę by kochać Cię drugi raz!
|
|
|
|
Zamknij drzwi, Czy Ty wiesz jak ja się czuje gdy, Gdy kocham bezwzajemnie tak. Powiedz mi, Co takiego ona ma, A czego jest Ci we mnie brak? Smutną miłość i żal dał mi los. Proszę pozwól mi na chwilę stać się nią!
|
|
|
|
Muszę zebrać się, zerwać i zapomnieć o syndromach
Zacisnąć pięści i ostatnią prostą pokonać.
Zmieniam miejsce, mimo iż tu bije me serce…
|
|
|
|
Ja wiem że lepiej byłoby nie czuć nic albo cofnąć czas nie chce z tym tak żyć. Widocznie tak być musi ta chwila minęła. Nigdy już nie wróci!
|
|
|
|
A w mojej głowie przestrzeń mam solidnie wypełnioną,
Setki wspomnień, więc podpierać muszę głowę dłonią,
Są rzeczy co bolą, co wolą raczej nie wychodzić na wierzch
Tylko topić się na dnie,
Więc proszę nie dręczcie mnie.
Są we mnie sprzeczności których nie potrafię zmienić i nie zmienię,
Ulatują gdzieś i pozostaje po nich tylko wspomnienie.
Wspomnienia bolą, ale chyba nic poza tym…
|
|
|
|
Nie czuję się ani szczęśliwa, ani nieszczęśliwa i tego nie mogę dłużej znieść…
|
|
|
|
Wszystko, czym była. Wszystko, co kochała. Wszystko czego pragnęła. Wszystko się pomieszało, po czym zniknęło ze świadomości, obracając się powoli wokół centralnego punktu, jakim jest zapomnienie. Wszystko zapadło w iluzję, w nierzeczywistość jej egzystencji. Nic nie było prawdziwe. Uczucia się rozpłynęły w niej samej. Wspomnienia również. To nie było jej życie.
|
|
|
|
Tęskniła za tym, by się zakochać. Myślała, że będzie jej z tym lepiej...
|
|
|
|
Miłość po Tobie jest jak niezaleczona choroba...- już tak nie boli, opadła gorączka, ale czasem nagły atak dusi do łez...
|
|
|
|
Nie sztuką jest się zakochać...
Sztuką jest przestać kochać wtedy, gdy serce nadal tego pragnie, a rozsądek podpowiada całkiem co innego...
|
|
|
|
Dodaj komentarz