|
W dupie mam Twoją troskę, Twoją 'miłość' na minutę i Twoje zainteresowanie, gdy ojca nie ma w domu. to boli, wiesz? ta świadomość, że nie masz wsparcia u osoby, która przez wszystkie lata była najważniejsza, ten widok, gdy opowiadam Ci kolejny dzień w szkole, a ty znudzona odwracasz się na pięcie i wychodzisz na korytarz, bo ojciec właśnie wrócił z pracy. to on jest najważniejszy tak? on, człowiek, który wyrządził Ci niesamowitą krzywdę, który doprowadził do momentów, kiedy nie miałaś siły podnieść się z łóżka? pamiętasz kto był wtedy przy Tobie? kto Ci pomagał, wyręczał w obowiązkach, zastępował matkę młodszej siostrze? jasne, nie pamiętasz, bo teraz on znowu Cię 'kocha', znowu jest 'idealnym mężem'. nie oczekuję przeprosin, wynagrodzenia, niczego. po prostu odliczam dni, kiedy wreszcie opuszczę ten dom wariatów, kiedy w końcu zacznę żyć tak jak mi się podoba. bez pretensji, kłótni i krzyku.
|
Dodaj komentarz