 |
emolalka_sony.moblo.pl
Czułam się tak samotna zagubiona i wściekła na wszystkich że o mnie zapomnieli. ... tylko najgorsze że to tak naprawdę ja sama o sobie zapomniałam.
|
|
 |
|
Czułam się tak samotna, zagubiona i wściekła na wszystkich, że o mnie zapomnieli.
... tylko najgorsze, że to tak naprawdę ja sama o sobie zapomniałam.
|
|
|
|
Jak to jest, że niektórzy ludzie myślą, że nasze życie jest cudowne, niesamowite...
A nam się ono rozpada w dłoniach?
|
|
|
|
Moja życie jest piękne, nawet z ta całą moją niedoskonałością, razem z tym całym niezdecydowaniem, razem z tym całym brakiem zrozumienia, strachem, nienawiścią. wspomnieniami.
|
|
|
|
Przestałam sobie robić nadzieje że kiedykolwiek będziesz mój!
|
|
|
|
Czy ktoś mi powie co siedzi w głowie przeciętnego faceta? Bo ja nic z tego nie rozumiem.
|
|
|
|
Wczoraj zostało wypowiedzianych za dużo słów. Tylko tym razem- wszystko postawiłeś na jedną karte. Zanim odejdę chce ci ostatni raz powiedzieć te pare słów, które układałam miesiącami. Wiem, że nadszedł już czas. Nadszedł czas zawalczyć nie o Nas, nie o Ciebie a o samą siebie. Muszę się uwolnić. Nie ukrywam że wyśniłam dla Nas inne zakończenie. Zresztą co ja gadam, ja nigdy nie chciałam żeby to się skończyło. Jestem prawie pewna że najwyższy czas powiedzieć te wszystkie rzeczy które na pewno cię zabolą. Powiedzieć ci prawdę o tobie. Ale tylko tak mogę odejść i iść dalej.
|
|
|
|
Czasem są takie chwile,w których musimy wybrać cierpienie aby później było dobrze.
|
|
|
|
Wciąż źle, wciąż nie tak, me życie znów gubi swój szlak... lecz gdy już wszystko wydaje się mdłe wtedy właśnie dostrzegam ten znak... Znak, który pomaga, podnosi gdy czuje że upadam to znak nadziei którą mimo wszystko wciąż mam...
|
|
|
|
Gdyby życie było słodkie jak czekolada... Jak byśmy się czuli? Ciągle poszukiwalibyśmy czegoś innego, by uwolnić się od tej przesłodzonej mdłości...
|
|
|
|
Lubię te kropelki wody, wypływajace powoli z oczu, spływające po policzkach, tracące swój słony kształt...
|
|
|
|
Jeśli zaczynasz o czymś mówić to musisz skończyć. Ale nigdy nie musisz tego zaczynać. Zastanów się pierwsze, bo te kilka słów może zmienić komuś całe życie.
|
|
|
|
Jest taki moment, kiedy ból jest tak duży, że nie możesz oddychać. To jest taki sprytny mechanizm. Myślę, że przećwiczony wielokrotnie przez naturę. Dusisz się, instynktownie ratujesz się i zapominasz na chwilę o bólu. Boisz się nawrotu bezdechu i dzięki temu możesz przeżyć.
|
|
|
|
Dodaj komentarz