 |
dreampearl.moblo.pl
nastroje zmieniała częściej niż sukienki. pełna gama z przewagą odcieni szarości i czerni. później nauczyła się nakładać na usta uśmiech jak pomadkę. różne kolory na ró
|
|
 |
|
nastroje zmieniała częściej niż sukienki. pełna gama z przewagą odcieni szarości i czerni. później nauczyła się nakładać na usta uśmiech, jak pomadkę. różne kolory, na różne okazje. mówili, że duszę ma równie piękną jak twarz
|
|
|
|
życie jest przerażającą, romantyczną, śmieszną, tragiczną, fantastyczną i detektywistyczną nowelą. a jeśli ma się szczęście to można liczyć też na nutkę pornografii
|
|
|
|
Szczęście – ani dobrobyt, ani przyjemność, ani żądza, ani zadowolenie, ani radość, ale trochę tego wszystkiego naraz.
|
|
|
|
przemilczenia dzielą bardziej niż nieobecności .
|
|
|
|
bez was nie moge, z wami nie umiem żyć -.-
|
|
|
|
nie jestem nie miła . jestem realistką , a rzeczywistość czasem jest okrutna .
|
|
|
|
Najpierw rezygnujesz z drobiazgów, potem z większych rzeczy, a w końcu z wszystkiego. Śmiejesz się coraz ciszej, aż wreszcie zupełnie przestajesz się śmiać. Twój uśmiech przygasa, aż staje się tylko imitacją radości, czymś nakładanym jak makijaż
|
|
|
|
no dobrze, udawajmy, że się nie znamy. nigdy nic nas nie łączyło. nigdy nie całowałeś moich ust. nigdy nie splatałeś swoich palców z moimi. nigdy nie mierzwiłeś mi włosów. nigdy mnie nie przytulałeś. nigdy nie pozwalałeś mi zasypiać w swoich ramionach. nigdy nie napisałeś mi 'dobranoc, maleńka' na dobranoc, czy 'dzieńdobry, skarbie!' o szóstej nad ranem. NIGDY NIE POWIEDZIAŁEŚ MI TEGO CHOLERNEGO 'KOCHAM CIĘ'. skoro uważasz, że tak będzie dla Nas lepiej, łatwiej
|
|
|
|
Postaraj się pokochać dziewczynę, która je nutelle łyżką, całą buzię umorusaną ma w ketchupie kiedy je frytki.
Pokochaj mnie w wełnianych skarpetkach i za dużej piżamie.
|
|
|
|
' Siedziała na szpitalnym korytarzu, ściskając dłonie tak, że kostki jej pobielały. Czuła strach, odbijał się on w okolicach serca, między żebrami. Kiedy wyszedł lekarz nie była w stanie opanować oddechu. Nie powiedział nic. Zdołał tylko pokręcić przecząco głową. Zrozumiała. Krzyk rozdzierał jej gardło, ból ranił płuca. Idąc do jego sali potykała się o własne nogi, na prostej drodze nie była w stanie utrzymać równowagi. Leżał przykryty białą kołdrą, która tak cholernie kontrastowała z jego twarzą. Przytulała go, dotykała ust, nosa, dłoni. Zabijał ją chłód jego ciała. Położyła się obok, kładąc głowę na jego klatce piersiowej. Nie spała. Wciąż miała nadzieję, że pod jej uchem rozbrzmi echo bijącego serca. '
|
|
|
|
Dodaj komentarz