 |
|
zrozpaczona, zdesperowana, zapłakana wzięła do ręki nóż. wiedziała, że tak suka, dla której ją zostawił chodzi w godzinach nocnych ulicą, udając się do swojej nowej ,,pracy'' ulicznicy. tylko on nie wiedział, że jego nowa dziewczyna jest dziwką. wybiegła z domu. wbiła nóż w jej ciało, tuż obok serca. krew energicznie spływała po piersiach jego nowej zabawki. nie żałowała tego, czego zrobiła. liczyło się tylko jego szczęście, udowodnienie mu, że to ona powinna być teraz z nim. wykorzystała to po to, aby przybiegł do niej i prosił o wybaczenie. zabiła zwykłą, nic nie wartą ulicznice, zabiła, bo kochała.. za mocno kochała tego śmiecia.
|
|
|
|
mam fotograficzną pamięć. jak zamykam oczy otwieram swój prywatny, mentalny album i przeglądam w nim fotki z całego mojego życia.
|
|
|
|
zaraz wyciągnę siekierę, wyjdę na miasto i będę z nią chodziła tak długo póki koty nie trafią na listę gatunków wymarłych.
|
|
|
|
zaczynam się zmieniać wewnętrznie. czasami na prawdę mam ochotę uciec gdzieś. tam, gdzie nie znajdę nikogo, gdzie będę zdana tylko na siebie żyjąc bez problemów .
|
|
|
|
Jutro drgną jej kąciki ust, unosząc się do góry, w bladym uśmiechu.
|
|
|
|
zawsze różniliśmy się od pozostałych, nie afiszowaliśmy swojej miłości innym. nie lubiliśmy złowrogich spojrzeń ludzi zwróconych na nas, nie robiliśmy niczego na pokaz. nie całowaliśmy się nigdy na środku chodnika w ruchliwym miejscu, a idąc przez miasto delikatnie trzymaliśmy się za ręce. nie rzucaliśmy się w oczy. nie chcieliśmy tego. cieszyliśmy się sobą z całych sił, nie istniało nic wokół, byliśmy tylko my, to wspaniałe uczucie i jego błyszczące, brązowe oczy. chwile szczęścia. lubiliśmy spędzać wieczory w naszych domach, czytaliśmy sobie nawzajem na głos twórczość Kinga, jedliśmy nasze ulubione porzeczkowe cukierki i po prostu napawaliśmy się swoją obecnością. zawsze byliśmy inni. a przez to tacy niezwykli. to takie nierealne.
|
|
|
|
nie potrafię słowami wyrazić tego, co czuję. alfabet jest chyba za mały. ale nic innego nie mam do dyspozycji, bo przecież nie mogę cię pocałować. Aato byłoby o wiele prostsze i wyjaśniłoby wszystko bez użycia tych zbędnych liter.
|
|
|
|
mam ochotę wybuchnąć niekontrolowanym śmiechem, kiedy wracam do domu i zaczynam analizować naszą relację. mijamy się pochłaniając się nawzajem wzorkiem. stając przed sobą, odwracamy spojrzenia kiedy tylko się spotkają. nie rozmawiamy ze sobą. wymieniamy się tylko porozumiewawczymi sygnałami. dotykamy się z każdą nadającą się okazją. tylko po to, aby poczuć siebie nawzajem. żadne z nas nie chce przyznać się, że nam zależy. wiesz co jest najzabawniejsze? że oboje doskonale wiemy, jak cholernie siebie pragniemy. wiesz co jest najgorsze? że czas, kiedy moglibyśmy być nawzajem szczęśliwy marnujemy na jakieś tanie gierki ze strachu przed upokorzeniem.
|
|
|
|
jestem kaleką emocjonalną, co jest o wiele gorszą dolegliwością. zbyt szybko się przywiązuję, potrzebuję miłości, nawet tej wymyślonej, przerysowanej, wyidealizowanej. to jest mój pierdolony motorek, który pozwala mi żyć. kiedy mogę wstać rano i wiedzieć, że ktoś w tym samym czasie też wstaje i myśli o mnie. lubię takie pieprzone, drobne rzeczy, jak trzymanie za rękę i szczery uśmiech. chcę po prostu aby ktoś umiał wytrzymać ze mną, a ja z nim.
|
|
|
|
masz niesamowite oczy, uwielbiam ich blask. posiadasz też skórę gładszą niż jedwab. twoje różowe, pełne usta, są słodsze od kokosowej czekolady. idealnie pasuje do nich uśmiech. twój głos działa na mnie kojąco, wygania wszystkie smutki z zakamarków mojej duszy. a zapach, dzięki niemu nie potrafię się skoncentrować. jesteś wszystkim co mam.
|
|
|
|
w przemoczonych trampkach zaczęłam przechodzić przez małą rzeczkę. włożyłam słuchawki do uszu i puściłam sobie naszą piosenkę. tak bardzo nie chciałam słyszeć swoich myśli. założyłam w pośpiechu kaptur na głowę i usiadłam skulona pod jakimś mostkiem. wspomnienia zaczęły się ożywiać. Znów czułam twoje usta na swoich. Przypominałam sobie nasze spacery, kiedy piliśmy z jednej butelki, rzucaliśmy jak najdalej kamykami i śmialiśmy się ze wszystkiego aż do łez. te kilka dni bez Ciebie okazały się wiecznością- wracaj szybko.
|
|
|
|
może jestem niepoprawna. szurnięta bądź detalicznie odchylam się od pozostałych dziewczyn. ale nie marzę o wieczornych spacerach po plaży. o moczeniu swoich stóp w złotym piasku i patrząc na rozbijające się o brzeg spienione fale, wyznawanie sobie miłości. marzę realnie. pragnę porannej kawy w pośpiechu. krótkich i treściwych sms'ach od czasu do czasu. i pocałunkach. nie pod rozgwieżdżonym niebem w czasie deszczu. wystarczyły by mi te na szkolnym korytarzu podczas przerwy.
|
|
|
|
Dodaj komentarz