 |
daaszwiaare.moblo.pl
Musiałabym wierzyć że czarne jest białe a krótkie długie.
|
|
 |
|
Musiałabym wierzyć, że czarne jest białe, a krótkie - długie.
|
|
|
|
kosmetyki to powinnaś kupować w castoramie, mała.
|
|
|
|
kosmetyki to powinnaś kupować w castoramie, mała.
|
|
|
|
Ej slodkie zycie wiesz co to za zycie
Gdy w pewnej osobie masz pelne pokrycie
Kiedy czujesz ta slodycz w tej bratniej duszy
kiedy kazde slowo bicie serca gluszy
|
|
|
|
Dlaczego tak się dzieje tylko wtedy, gdy życie wisi na włosku? Wiedza o śmierci wszystko zmienia. Gdybym ci podała dokładną datę twojej śmierci, zburzyłabym twój świat. Na chwilę się załamujesz. Inaczej postrzegasz, czujesz. Delektujesz się szklanką wody czy spacerem po parku. Zegar tyka. Większość nie wie kiedy stanie, dlatego nie cieszą się życiem. Piją wodę, ale czy się nią delektują?
|
|
|
|
" Nieważne czy marzenia spełniają się w snach, czy w rzeczywistości .
Ważne, że w snach dają nam siłę, aby o nie walczyć . "
|
|
|
|
Nawet sobie nie wyobrażasz ile rzeczy mówię ci w myślach.
|
|
|
|
szczerze to ja nie rozumiem samobójców, bo żeby żyć trzeba mieć odwagę, a samobójcy to tchórze, tchórze i narcystyczni egoiści, którzy myślą, że wszystko kręci się wokół nich, jak można odebrać sobie najcenniejszy skarb jaki się ma, jak można zrobić sobie to i zrobić to najbliższym ludziom? ja tego nie rozumiem i nie chce tego rozumieć, przecież życie jest po to, żeby dawać jak najwięcej innym ludziom./ Sala samobójców.
|
|
|
|
Droga Matematyko! Dorośnij i zacznij wreszcie sama rozwiązywać swoje problemy.
|
|
|
|
Stała w cieniu latarni i paliła, czwartą z kolei, fajkę. Jej organy słuchowe co jakiś czas przecinał grzmot nadchodzącej burzy, a serce łomotało z ogromną prędkością na myśl o tym, że jest sama. W wolnej dłoni ściskała klucze od mieszkania, które wbijały się z bólem w skórę. 'No, dajesz.' Powiedziała cicho do siebie i ruszyła w stronę domu. Usłyszała za sobą kroki i zwiększyła tempo, kiedy się odwróciła zobaczyła postać mężczyzny z kapturem na głowie. Jej szybki krok z każdą chwilą zamieniał się w bieg. I tak nie zdążyła uciec-po kilku sekundach obiekt jej strachu trzymał ją za ramię. 'A myślałem, że pamiętasz jeszcze mój styl chodzenia.' Powiedział cicho. Strzepnęła jego rękę. 'Popierdolony jesteś, czy jak?' Warknęła. 'Chciałem tylko Ci uświadomić, że nie powinnaś chodzić tu sama.' Powiedział z troską w głosie. Podszedł bliżej i musnął jej usta. 'Nie przychodź tu sama.' Powtórzył. Zniknął po chwili. Zostawił ją samą z wiatrem i kołaczącym sercem.
|
|
|
 |
to już nie moja wina , ze twoja matka urodzila takiego zjeba.
|
|
|
|
Dodaj komentarz