|
ile można siedzieć i myśleć o Tobie. ile można wspominać o tym jak nasze ciała były kompatybilne. jak nasze dłonie tańczyły razem niczym dwa motylki. jak twój zapach unosił się w powietrzu i sprawiał, że byłem głodny, głodny Niej, tak jak gdy byłem mały mama piekła ciasto, na sam zapach robiłem się głodny. przyjdź do mnie. napij się ze mną wódki i powiedz mi prosto w oczy, że nie byłem tylko chwilą, że pomimo moich wad, kurwa, przyznajmy samych wad, byłem kimś, kimś w twoich oczach, kimś wyjątkowym w Twoim życiu. a teraz? teraz jesteś szczęśliwa, wtedy dam spokój dla Twojego dobra, dla Twojego uśmiechu, który lśni bardziej niż gwiazdy na niebie, które podziwialiśmy z Twojego balkonu. / pansmiec
|
Dodaj komentarz
