 |
cozapech.moblo.pl
twardziel “ Zawsze byłam smutna. Ten smutek widzę też na fotografiach na których jestem całkiem mała. Dziś wiem iż ten smutek zawsze był we mnie mogłaym niemalż
|
|
 |
|
twardziel
“ Zawsze byłam smutna. Ten smutek widzę też na fotografiach, na których jestem całkiem mała. Dziś wiem, iż ten smutek zawsze był we mnie, mogłaym niemalże nadać mu imię, tak jest do mnie podobny. Dziś - powiadam - ten smutek jest jedynie satysfakcją, że wpadłam w końcu w nieszczęścia, które matka zawsze przepowiadała, krzycząc w pistce swego życia.
|
|
|
|
“ pamiętaj, że istniałam ”
|
|
|
|
“ potem znów siedzę na łóżku i przelatuje
przeze mnie wiele uczuć, które nie całkiem
pojmuję.
potem zabraniam sobie myślenia.
istnieją pytania bez odpowiedzi. ”
|
|
|
|
twardziel
Gdyby bramy percepcji zostały otwarte, wszystko ujawniłoby się człowiekowi takim, jakim jest – nieskończonym.
|
|
|
|
nie wypełniony toba
mój pokój się nie kończy
nie ma ścian
ani okien
mój niepokój o ciebie
ogromnieje
czcionkami maszyny śledzę
urwany rytm twoich kroków
i jestem bezsilna
i nie umiem ani pisać
ani kochać
|
|
|
|
w każdej kobiecie jest kurwy dwie trzecie.
|
|
|
|
post się gryzie z karnawałem.
miałem umreć, nie umiałem.
miałem umrzeć, nie zdążyłem.
miałem umrzeć, nie trafiłem. ”
|
|
|
|
twardziel
“ Umrę ci kiedyś.
Oczy mi zamkniesz.
I wtedy — swoje
Smutne, zdziwione,
Bardzo otworzysz. ”
|
|
|
|
twardziel
" (...) umyłam sobie głowę... Kupiłam lakierki i trzy nowe kiecki. Przez tydzień codziennie tańczyłam z innym chłopakiem i chodziłam na głupie filmy. Całymi godzinami łaziłam po parku i śmiałam się, i gadałam do siebie. Podskakiwałam, kiedy nikt nie widział! Byłam wolna! Kupowałam sobie lizaki i kolorowe pierniki, wpadałam do ludzi wesoła jak skowronek, jeździłam taksówkami, obcięłam włosy... A potem zrobiło się przeraźliwie smutno i ciemno, i myślałam, że to świat się kończy, ale świat się nie skończył, tylko wszystko we mnie i naokoło mnie ucichło. Mój dom jest jak telewizor z wyłączoną fonią. Wszystkie graty milczą, wszystkie książki milczą, wszyscy milczymy! Nic się z niczym nie wiąże, nic na nic nie czeka... Nie mogę się dogadać z ludźmi, wygłaszam ogromne monologi albo milczę. Nie mogę się porozumieć co do tej nogi, która była krótsza, co do wszystkich tych najważniejszych rzeczy. Oni swoje, ja swoje. (...)"
|
|
|
|
twardziel
“ wiersze bez rymu,
życie bez planu, kropki bez i. ”
|
|
|
|
wszyscy jesteście stuknięci i sentymentalni
|
|
|
|
w nowym roku będę dbać o serce.
|
|
|
|
Dodaj komentarz